Jarhead

My night at the movies… or Jake Gyllenhaal's week

(Παρασκευή το Brokeback Mountain και τώρα αυτό)

(εννοείται πως δεν πρόκειται για review, όχι μόνο λόγω της τεμπελιάς και του γενικότερου κυνισμού των τελευταίων μηνών αλλά και γιατί α. κάποιοι μπορούν να το κάνουν πολύ καλύτερα, β. δε βρίσκω τι νόημα έχει [πού διάβαζα για αυτή τη μανία των να κάνουν film reviews;;; de gustibus no disputandum est βέβαια] and mainly because I can’t be bothered now, can I? Οπότε ας αρκεστούμε σε μερικά στιγμιότυπα και φευγαλέες σκέψεις…)

Κατ’αρχήν Jake Gyllenhaal: ακόμα δεν έχω αποφασίσει για αυτόν… Στο Donnie Darko απέφυγα να αποφασίσω λόγω της ιδιαίτερης φύσης της ταινίας, το The day after tomorrow έχει ηθελημένα διαγραφεί από τη μνήμη μου [πού αλλού τον έχω δει;;;]. Στο Brokeback Mountain (για πιθανούς ελληνικούς τίτλους, ρίξε μια ματιά στο http://vaguetourist.blogspot.com/2006/01/blog-post_18.html#comments) μου άρεσε πολύ, ίσως περισσότερο από ότι ο Heath, αλλά αυτό ίσως να συνέβη επειδή η προφορά του ήταν πολύ πιο ήπια και δεν είχα πρόβλημα να τον καταλάβω… (Αμάν ρε Ledger μας πέθανες!). Νομίζω ότι overall μου αρέσει...

Το ίδιο και η ταινία… ομολογουμένως είχα greater expectations για το soundtrack γιατί κάπου διάβασα στον Guardian ότι η μουσική είναι τρομερή και φοβερή. Μιλώντας για τη μουσική: σε κάποιο σκηνή οι στρατιώτες στρατοπεδεύουν και από πάνω τους περνάει ένα αμερικάνικο ελικόπτερο με Doors στο φουλ… Γυρνάει και λέει ο Gyllenhaal : “That's Vietnam music... can't we get our own music?” [Αυτό μου έφερε στο μυαλό κάτι που διάβασα πρόσφατα – σε ελληνικό μπλογκ νομίζω – ότι οι τωρινοί πόλεμοι δεν έχουν τη δικιά τους αντί-πολεμική μουσική όπως στα 60s και 70s]

Κατά διαστήματα ο Nick D με τον οποίο το είδα έσκυβε στο αυτί μου και έλεγε «καλά, αυτή η σκηνή είναι παρμένη αυτούσια από το Three Kings», «Ρε συ, αυτό το τραγούδι ήταν και στο Three Kings». Η πρώτη μου αντίδραση: the usual frustration!!!! μα είναι δυνατόν να θυμάται μέχρι και τη μουσική;;;;;; Καλά για το Νικόλα μιλάμε αλλά still! Δηλαδή πόσες φορές το έχει δει πια; Γιατί εγώ το μόνο που θυμάμαι από το Three Kings ήταν ότι έπαιζε ο George Clooney; [καλά, η ερώτηση είναι ρητορική. Α, και μιας και μιλάω για τον George: πότε σκατά θα βγει το Goodnight and good luck σε αυτή τη χώρα;;;; Πάλι καλά που θα έχουμε το Syriana για να παρηγορηθούμε] Γιατί ενώ κι εγώ λατρεύω το σινεμά, δε συγκρατώ σχεδόν τίποτα; Γιατί ενώ vaguely ήξερα ότι ήθελα να δω την ταινία επειδή ήταν του Mendes, έπρεπε να κοιτάξω στο imdb για να θυμηθώ ότι έχει κάνει το American Beauty;;;; Έλεος!!! Ευτυχώς το resulting commiseration και η αγωνία για πιθανό Alzheimer απεφεύχθη μέσα στο σινεμά…

Αξιομνημόνευτες σκηνές [ήτοι αυτές που ίσως ξεγελάσουν το Alzheimer και παραμείνουν στο ξεχαρβαλιασμένο μου μυαλό] :
- στην αρχή η σκηνή που οι στρατιώτες πορώνονται παρακολουθώντας τη σεκάνς της επέλασης των ελικοπτέρων από το Αποκάλυψη τώρα (αυτή με τη μουσική του Wagner). Με το Νικόλα μείναμε κάγκελο αλλά δεδομένου ότι η ταινία είναι βασισμένη σε memoirs, είναι αλήθεια… Τι ειρωνεία!!! [χαζεύοντας για φωτογραφίες στο ιντερνετ ανακάλυψα ότι πίσω και από τις 2 σκηνές της Αποκάλυψης και του κρύβεται ο ίδιος editor. Για περισσότερα στο http://www.mcnblogs.com/mcindie/archives/2005/10/valkyries_over.html]
- οι σκηνές στις οποίες πλησιάζουν τα καιόμενα oil fields… και με τη μαύρη βροχή… chilling

Τέλος, η απορία βέβαια που γεννάται είναι τι διαφορετικό έχουν να σου πουν οι ταινίες πολέμου μετά από το Full Metal Jacket, Thin Red Line κλπ, κλπ… Είμαι σίγουρη ότι κάπου έχει ήδη (ή πρόκειται να) ανοίξει αυτή η κουβέντα… Η δικιά μου επιφανειακή, πρώτη αίσθηση είναι ότι διαφέρει η φωτογραφία… αυτές οι σκηνές με την έρημο να βράζει…

For most problems the Marine is issued a solution. If ill, go to sickbay. If wounded, call a Corpsman. If dead, report to graves registration. If losing his mind, however, no standard solution exists.