Bus rides 2

Τις προάλλες έκανα την πιο ενδιαφέρουσα γνωριμία μου σε λεωφορείο μέχρι τώρα.

Η εν λόγω γνωριμία έκατσε δίπλα μου και μέσα σε λιγότερο από 5 λεπτά έμαθα, χωρίς να ρωτήσω, πως τη λένε Mary, πως θα κατέβει στη Baker Street γιατί πάει στο τάδε σχολείο που είναι εκεί δίπλα "ξέρεις'', ότι είναι η πρώτη χρονιά που πάει σχολείο και της αρέσει γιατί όλο παίζει, η καλύτερη της φίλη είναι η Lucy με την οποία παίζουν mother and baby, αλλά εκείνη συνήθως είναι η μαμά, η αδερφή της φοράει μαύρη στολή και όχι μπλε όπως αυτή, κάτι άλλα για τον μπαμπά της που έχασα. Κάπου εκεί την έκοψα για να πάρουμε και οι δύο μία ανάσα και τη ρώτησα την ηλικία της. Nearly 2. Η μαμά της, που μέχρι τώρα δεν είχα δει οτι μας παρατηρούσε με προσοχή, την κοιτάει στα μάτια επικριτικά. Ah, yes, I'm nearly 5 διορθώνει τον εαυτό της.

Μετά άρχισε τα ακροβατικά γιατί ήθελε να κάτσει στη θέση μου δίπλα στο παράθυρο ("a very very comfortable seat", το s ψευδό) και πολλά άλλα χαριτωμένα μέχρι που αποφάσισε να παίξει με το κινητό μου... κλασσικά. Κάπου εκεί θυμήθηκα πως τα παιδιά (των άλλων [;]) είναι καλά αλλά για λίγο. Από την άλλη πάλι, μου έμεινε μια ωραία φωτογραφία σαν και αυτή:




(αυτό το 100ό ποστ το κράταγα για το μεγάλο έρωτα του παρόντος μπλογκ, τον Τονυ Μπλαιρ αλλά...)