εκεί που μας χρωστούσαν...

παρακολουθώ τον John Snow στο Channel 4 να παίρνει συνέντευξη από τον Ken Adelman, τον συγγραφέα των πιο πύρηνων άρθρων στην Washington Post* υπέρ της εισβολής στο Ιράκ το 2002-3, πρώην βοηθό του Donald Rumsfeld και πρώην πρεσβευτή των ΗΠΑ στον ΟΗΕ σχετικά με την προβληματική πολιτική των ΗΠΑ στο Ιράκ, τις ευθύνες του Rumsfeld, την αλλαγή στρατηγικής απο democracy strategy σε stability strategy (ό,τι κι αν σημαίνει στην πράξη αυτό) κλπ κλπ.

Αφού μας είπε πως υποστηρίζει ακόμα την απόφαση για τον πόλεμο, πρόσθεσε πως η παρούσα κατάσταση breaks his heart (σιγά, χαλάρωσε) και πως ένα από τα προβλήματα ήταν βέβαια... οι Βρετανοί. Βέπετε, ούτε λίγο, ούτε πολύ είπε σε έναν εμβρόντητο Snow πως οι Βρετανοί είναι πολύ ευγενικοί, ενα καλό χαρακτηριστικό γενικά αλλά όχι στην προκειμένη περίπτωση. Εκεί στις αρχές του 2004 που άρχισαν τα λάθη (;) θα έπρεπει να είχαν κόψει τις ευγένειες και να είχαν βάλει χέρι στους Αμερικάνους.(;;;;) Υπονοώντας βέβαια πως αυτοί τότε θα φρονίμευαν. Από τον Snow περίμενα να ανταπαντήσει κάτι έξυπνο, να τον στριμώξει όπως συνηθίζει στις συνεντεύξεις του, εκείνος όμως ψέλλισε Don't you think you want to have it both ways? Μάλλον δεν είχε προλάβει να μαζέψει το σαγόνι του από το πάτωμα...



* Έγραφε πχ το 2002: Measured by any cost-benefit analysis, such an operation [invading Iraq] would constitute the greatest victory in America's war on terrorism.