αρχή νέας χρονιάς (πρήκουελ)

Τις πρώτες 13 ώρες του νέου χρόνου, μέχρι που πήγα για ύπνο δηλαδή, μου είχε κολλήσει στο μυαλό αυτό το τραγούδι. Ό,τι κι αν ακούγαμε, ό,τι κι αν χορεύαμε, το μυαλό μου δονείτο σε αυτό τον ρυθμό:





Επιστρέφοντας κουρασμένη σπίτι την Πρωτοχρονιά το μεσημέρι σκεφτόμουν πως, δεν μπορεί, το γεγονός ότι μου κόλλησε αυτό το κομμάτι την πρώτη μέρα του χρόνου δεν μπορεί παρά να ήταν συμβολικό (ναι, ξέρω, βλακείες). Κι αυτό γιατί κατά σύμπτωση(;), όλες οι συζητήσεις με τους φίλους τον τελευταίο καιρό περιστρέφονται γύρω από τα βασικά εμπόδια that stand in the way of control: Νο. 1. γονείς (άλλοι επιζητώντας την αποδοχή που θα τους ελευθερώσει, άλλοι να απαλλαγούν από εκβιαστικές τύψεις, άλλοι απλώς να τους ξεφορτωθούν), Νο. 2. εραστές και ερωμένες, που ενώ στην αρχή ήρθαν για να μείνουν τώρα μας χορεύουν στο ταψί. Έπειτα (ανα)δουλειές κι αφραγκίες. Τα γνωστά επαγγελματικά. Ευτυχώς το τελευταίο όχι για όλους.

Είπαμε όχι new year resolutions, ούτε ευχές για το 007 αλλά ας πούμε πως φέτος «θα στείλουμε» μια και καλή ό,τι στέκει στη μέση. Εγώ θα το κάνω. Μάλλον.




(αλήθεια, γιατί οι στίχοι του κομματιού δεν υπάρχουν πουθενά στο ιντερνέτι;)