sunday
Το πρωί λιακάδα εκτυφλωτική, δυνατή βοή μηχανής από τα μπροστινά παράθυρα, σαν ένα τεράστιο στεγνωτήριο ρούχων, ο απέναντι μαζεύει τα ξερά φύλλα από την πυλωτή του, την είσοδο, τον κήπο. Τα δικά μας φύλλα, μαζί με τα ζωντανά άνθη που έριξε η βροχή ακόμα συσσωρεύονται και μπερδεύονται στα πόδια μου.
Με την Α. στο ντεμέκ Spanish Film Festival στο Curzon Mayfair το μεσημέρι. Πόσο τη βαριέμαι αυτή την περιοχή: ήσυχη σαν νεκροτομείο, μόνο με υπηρετικό προσωπικό και οδηγούς να κυκλοφορούν. Το σινεμά έχει ένα 70s feel, η ταινία μας αρέσει πολύ, so tongue-in-cheek, αλλά το τέλος μας τα χαλάει λίγο, όπως συνήθως σε τέτοιου είδους ταινίες. Βγαίνοντας σκέφτομαι αυτόν που μου έμαθε τον Álex de la Iglesia, μαζί του είδα το Día de la bestia και χάρις σε αυτόν το 800 Balas. Πίστευα πως θα ήταν ο μόνος άνθρωπος που έχω πληγώσει στη ζωή εν γνώσει μου, αυτές τις μέρες που συνειδητοποιώ πως έκανα λάθος, τον σκέφτομαι συχνά και για άλλη μία φορά το μετανιώνω. Δεν μπορώ να αποδεχτώ την απερισκεψία μου. Πώς κάποιος μπορεί να γίνεται τόσο ανόητα σκληρός καμιά φορά; Και πώς να αποδεχτείς ότι δεν μπορεί να διορθώσεις το λάθος σου;
Στη Grosvenor Square, έξω από την αμερικάνικη πρεσβεία, φωτιά σε έναν κάδο. Περπατάμε όλο το κέντρο. Μετά πολλών κόπων, αποκτώ την πιο χαζή φούστα όλων των εποχών.
Το βράδυ μιλώντας στο τηλ., παίζω με μία κάψουλα βαλεριάνας που με καλοσύνη κάποιος μου έδωσε για να κοιμηθώ κάποιο από αυτά τα βράδια καλύτερα, βλακωδώς την σπάω, το γραφείο και κυρίως το λάπτοπ γεμίζει γκρι σκόνη. Το λάπτοπ μου παίρνει βαθιές ανάσες και χαλαρώνει…
[κάποιος είπε το Dull flame of desire, εγώ λέω το Pneumonia (get over the sorrow, girl) ή το My juvenile... χμ, δεν ξέρω... δεν ανεβάζω τίποτα. Back to jazz. Cannonball! yeah]
2 Comments:
(ti oraio post. kali vdomada!)
:-)
kali vdomada kai se sena, 11!
Post a Comment
<< Home