obama ii

τη τελευταία εβδομάδα διάβασα τα πάντα για τον Obama. χθες, μέσα στη μαύρη νύχτα έκατσα να δω το τριαντάλεπτο infomercial, στα τελευταία 4' με πήρε ο ύπνος. από όλα, το πιο κακογραμμένο αλλα συνάμα και το πιο ενδιαφέρον για μένα ήταν αυτό

Το θέμα, όπως μου φάνηκε και από τον τίτλο, ήταν cheesy. Αλλά η περιγραφή του σκεπτικισμού του συγγραφέα, ιδωμένη ως κυνισμός από τους ενθουσιώδεις υποστηρικτές, μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρουσα. Και ακόμα περισσότερο αυτό το σχόλιο:

The people my scepticism vexed most were white liberals. Obama had become prey to the soft bigotry of unreasonable expectations. Describing the crowd's reaction to him in Rockford, Illinois, Time's Joe Klein noted: "The African Americans tend to be fairly reserved ... The white people, by contrast, are out of control." They had found a black politician they felt comfortable with, and wanted him to be everything: Martin Luther King, John F Kennedy, a griot, president, vice-president, motherhood and apple pie. They prattled on about a post-racial America as though the Jena Six never happened and Sean Bell, a unarmed black man from Queens who was riddled with bullets on his wedding day, was still alive.