(...) Θα μου άρεσε να παρακολουθήσω συμβάντα που η ΝΕΤ είναι απρόθυμη να φιλοξενήσει, παιδιά που συγκεντρώνουν χρήματα για τον αγώνα τους δίνοντας παραστάσεις θεάτρου στον δρόμο, αγόρια και κορίτσια που παρουσιάζουν νούμερα με εκπαιδευμένα ζώα, πλανόδιους μουσικούς 14 χρόνων με ρούχα της Αναγέννησης, ανήλικους ακροβάτες και ζογκλέρ στους διαδρόμους της Νομαρχίας, εφήβους που καταλαμβάνουν τα υπουργεία και πετούν απ' τα παράθυρα εκατομμύρια γαρύφαλλα σαν προκηρύξεις του Κ.Κ. της ΕΣΔΔ. Αξιοσημείωτες θεατρικές παραστάσεις διακόπτονται από ξύπνιους νεαρούς αλήτες που ανεβαίνουν στο σανίδι και διαβάζουν αποσπάσματα από την Επί του Ορους Ομιλία ή απ' τα απομνημονεύματα του Καζανόβα. Παιδιά των φαναριών και χαμίνια απ' όλες τις φτωχογειτονιές, συγκεντρώνονται στην πλατεία Συντάγματος και κρεμούν απ' το δέντρο χάρτινα ομοιώματα των τριών τηλεπαρουσιαστών που συκοφαντούν εκ συστήματος τους εξεγερμένους· τα τρία ομοιώματα, που μένουν αναρτημένα ολόκληρη τη νύχτα εκεί, συμβολίζουν τις τρεις μείζονες αιτίες της αϋπνίας παγκοσμίως, δηλαδή α) τύψεις β) χρέη και γ) δηλητηρίαση από αλκοόλ. Στο βάθος του πλάνου, έξω απ' το σκηνικό της Βουλής, οι απειράριθμοι γηραλέοι υπέρμαχοι του ξύλινου λόγου αποσυναρμολογούν τη ρητορική τους ξυλεία και κατασκευάζουν μ' αυτή ένα αντίγραφο της Κιβωτού του Νώε, όπου θα επιβιβαστούν, ανά δύο, μόλις αρχίσει να βρέχει. Το αν θα πρόκειται ή όχι για βροχή από δακρυγόνα δεν είναι προβλέψιμο· τίποτα απολύτως δεν είναι προβλέψιμο κι αυτό ακριβώς αποτελεί τον ορισμό της γοητείας του παρόντος. (...)

 

Ευγ. Αρανίτσης από εδώ