θα κοιμηθώ στο αεροπλάνο...

Τον τελευταίο καιρό δεν υπάρχει περίπτωση να ταξιδέψω και να μη με πάρει ο ύπνος από την κούραση στο αεροπλάνο. Παλιά συνέβαινε συνήθως όταν επέστρεφα από διακοπές (σχήμα οξύμωρο), τώρα σχεδόν πάντα! Τη δε τελευταία φορά, ο ύπνος με πήρε τόσο γρήγορα που ξέχασα να κλείσω το κινητό... Ευτυχώς, δε με αναζήτησε κανείς στο τρίωρο της πτήσης, δε θα άντεχα την ξεφτίλα!

Αρχικά πίστευα ότι έφταιγαν οι συγκυρίες, το ότι τελευταία δεν μπορώ να κοιμηθώ καλά στο κρεβάτι μου, τυχαία περιστατικά, η δουλειά (πάντα να μπει σε σειρά αφού θα λείψω για λίγο), ο νόμος του Μέρφυ. Τώρα ξέρω. Είvαι εγώ. Έχω ένα σχεδόν ψυχαναγκαστικό πάτερν το οποίο με κάνει να τρέχω μέχρι την τελευταία στιγμή, τακτοποιώντας, κάνοντας επισκέψεις, τραπεζώνοντας (καλή ώρα χθες) ψωνίζοντας κτλ. (εδώ να προσθέσω και το bloggάροντας πλέον). Κυρίως όμως ξενυχτώντας. Τα ίδια και χθες. Πετάω σε λίγες ώρες και είμαι ήδη zombie. Και δεν επιτρέπεται γιατί αυτή τη φορά φέρνω δύο ξένες φίλες μαζί and I have to take them safely at home and then to see Athens and then to the islands... (zzzzzzzzzzzzzzzzzz, sleeping already!)

Τελοσπάντων αυτά είναι εντελώς αδιάφορα αλλά θα χρησιμοποιούσα οποιαδήποτε δικαιολογία για να ανεβάσω τις παρακάτω δύο φωτογραφίες που έβγαλα στους δρόμους του Λονδίνου αυτές τις μέρες:

Η δεύτερη είναι λεπτομέρεια από τη βιτρίνα του Selfridge's για την 1η Ιουλίου, gay pride day. Την πείραξα αλλάζοντας την ημερομηνία σε 6/07, χαρούμενη μέρα σήμερα που "την κάνω" (Νικ, καλό το φωτοσόπι; Όχι, ε; χμ...)

Η πρώτη είναι η επιγραφή ενός μικρού φορτηγού που παρολίγο να με πατήσει προχτές έξω από τη δουλειά! Ο οδηγός δεν έφταιγε αλλά αισθάνθηκα κάπως παράξενα που ο μοντέρνος στρατός του Ιησού με θέλει νεκρή...

Καλά να περάσετε!!!

(κανείς για να μαζέψει μία ψηλή Σκανδιναβή και δύο κοντές αδιάφορες από το ΕΛ Βένι τα ξημερώματα; Anyone? Ουφ, ελπίζω να μην έχουν καμία απεργία τα ταξί...)