the grim thought of the day - on talking

Talking was, in George's opinion, overrated. You could not turn the television on these days without seeing someone discussing their adoption or explaining why they had stabbed their husband. Not that he was averse to talking. Talking was one of life's pleasures. And everyone needed to sound off now and then over a pint of Ruddles about colleagues who did not shower frequently enough, or teenage sons who had returned home drunk in the small hours and thrown up in the dog's basket.

But it did not change anything.

Ο συγγραφέας του The Curious Incident of the Dog in the Night-Time, Mark Haddon, κυκλοφορεί το νέο του βιβλίο σε λίγες μέρες. Ονομάζεται A Spot of Bother και απο εκεί προέρχεται το παραπάνω απόσπασμα.
'Ολοι όσοι λάτρεψαμε το Curious Incident - το οποίο κάπου διάβασα ότι πρόκειται να γίνει ταινία (god help us!) - το περιμένουν πως και πως. Φαντάζομαι περισσότερο από όλους το περιμένει ο ίδιος ο Haddon που κάθε φορά που τον ρωτάν για το Curious Incident μπορείς να αισθανθείς ότι είναι έτοιμος να λιποθυμίσει από τη βαρεμάρα μιλώντας για τα ίδια και τα ίδια... (θυμάμαι τώρα πως ο Hornby δεν ήταν ιδιαίτερα κολακευτικός για το Curious Incident στο Polysyllabic Spree... Oh, well, no one is perfect, why should he?)

a longer extract of A spot of bother here
a presentation of Mark Haddon and his new book here






και λίγο αφού ανέβασα αυτό το ποστ βλέπω αυτή την αφίσα δίπλα από το σπίτι:




(τι κρίμα που βασίζουν όλη τη διαφημιστική καμπάνια στην προηγούμενη του επιτυχία...)