σιωπηλή μουσική, ηχηρή μοναξιά
πολύ αργά χθες τη νύχτα, ο Τ. γρατζούνιζε στην κιθάρα ξανά και ξανά το ρεφρέν αυτού του κομματιού.
δεν ξέρω αν ήταν όλη η ξένη μουσική που ακούγαμε από το μεσημέρι ή η ποσότητα βότκας στο αίμα αλλά για αρκετή ώρα δεν ήξερα αν όντως δεν είχα ξανακούσει αυτό το κομμάτι ή απλώς είχε περάσει τόσος καιρός από την τελευταία φορά που το είχα σχεδόν ξεχάσει...
βάζοντας το στην πραγματικότητα μου, σήμερα, θα έλεγα πως ηχηρή είναι η μουσική και σιωπηλή η μοναξιά.
Ωχ αμάν, αμάν
Και ως πότε τούτη η άμυνα και ως που θα μας βγάλει
Ακούω μόνο το mp3 player....
3 Comments:
epaize ayto to tragoudi e?
einai mallon ta cocktails sou, pou mou phran makrya ta multitasking properties:)
egw to tosa kalokairia thimamai mono:P
hahaha!!!
(teras!)
από τζιν& τονικ πέρασες στις βότκες...μαριιιί(α)!!
Post a Comment
<< Home