loser I
Το δέχονται όμως με τόση χάρη. Δεν κοροϊδεύουν απλώς τον εαυτό τους, θεωρούν την ήττα ό,τι πιο αναμενόμενο, αυτό που τους αρμόζει, χωρίς να είναι ωστόσο ηττοπαθείς. Την επομένη του αποκλεισμού τους από το Euro 2008 γέλαγα για ένα δίλεπτο με το γεμάτο αυτοσαρκασμό άρθρο της εφημερίδας. Στη eurovision το πιο αστείο σχόλιο του Wogan ακούγεται όταν πάρουν 3 ψωροπόντους και ξεκολλήσουν από το μηδέν.
Είναι κατά κάποιο τρόπο απελευθερωτικό να ζεις σε μία χώρα που ούτε πωρώνεται ευρέως πριν την οποιαδήποτε αναμέτρηση με αναλύσεις επί αναλύσεων στα ΜΜΕ, ούτε παθαίνει παροξυσμό κατά τη διάρκεια της και που την επόμενη της ήττας ο κόσμος είναι πιο χαλαρός απ’ ότι σε μία πιθανή νίκη . Κάποιος σίγουρα θα πει πως οι Άγγλοι νιώθουν αυτοπεποίθηση, δεν έχουν να αποδείξουν κάτι λόγω της βρετανικής αυτοκρατορίας, ο πλούτος τους αυτό, οι αποικίες τους εκείνο. Δεν ξέρω, ξέρω μόνο ότι είναι τόσο ανακουφιστικό.
Αυτή την ανακουφιστική αίσθηση σκεφτόμουν την Τετάρτη που έβλεπα τα προημιτελικά μεταξύ Murray και Nadal. Ο κόσμος χαλαρός, να μη θέλει να πολυπιστέψει ότι μπορεί να κερδίσει ο δικός τους για να μην παρασυρθεί, να χειροκροτεί και τους 2 εξίσου, ίσως παραπάνω τον ισπανό αθλητή. Ο δημοσιογράφος του BBC πηγαίνει στην ουρά των εισιτηρίων (τα εισιτήρια αυτών που φεύγουν επαναπωλούνται στην τιμή των πέντε λιρών και τα κέρδη πάνε για φιλανθρωπικούς σκοπούς) και ρωτά ποιος θα νικήσει, ακούγεται ένα μαζικό Νadal. «Το κοινό είναι μοιρασμένο» λέει ο δημοσιογράφος αστειευόμενος, κανένας προδότης δεν λιθοβολείται επί τόπου. Μια πιτσιρίκα λέει πως θέλει καταβάθος να κερδίσει ο Nadal αλλά ο πατέρας της είναι Σκοτσέζος και δε θέλει να τον στεναχωρήσει οπότε είναι με τον Murray αναγκαστικά. Όλοι χαζογελάνε ευτυχείς που παρακολουθούν ένα τέτοιο αγώνα. Το Σάββατο ο guardian μπορεί γράψει για τον Murray: “He came, he saw, Nadal kicked his arse” (το υπόλοιπο κείμενο εδώ)
say it aloud, I've queued and I'm proud
Δυστυχώς η σκέψη τι θα γινόταν αντιστοίχως στην Ελλάδα μου έρχεται στο μυαλό αυτόματα και είναι κάτι που με εκνευρίζει. Αναρωτιέμαι αλήθεια πόσα χρόνια πρέπει να ζήσω ακόμα εδώ προτού να πάψουν να φυτρώνουν αυτές οι συγκρίσεις από το πουθενά. Συγκρίσεις ως επί το πλείστον αποκαρδιωτικές, χωρίς νόημα, απλώς μία βασανιστική διαδικασία. Παρ’ όλα αυτά την ακολουθώ: τι θα γινόταν δηλαδή εάν νέος, Έλλην, στη θέση του αουτσάιντερ κονταροχτυπιόταν με τον νούμερο δύο της παγκόσμιας κατάταξης; Με πόση ευκολία θα ανέχονταν οι τηλεθεατές να γελάνε εις βάρος του -έστω και με συμπάθεια- οι σχολιαστές εκ των οποίων ο ένας θα ήταν Αμερικάνος (ΜcΕnroe); Ασχέτως αν είχαν δίκιο σε όλα όσα έλεγαν. Θα βρισκόταν καμία Ελληνίδα να κάνει σχεδόν πρόταση γάμου στον αντίπαλο από τις κερκίδες, όπως η Αγγλίδα που φώναξε I love you Rafaaaaaaaaael; Βέβαια ίσως αν είχαμε ένα θεσμό σαν το Wimbledon να είχαμε μάθει να είμαστε ακριβοδίκαιοι, να δείχναμε σεβασμό λόγω του αθλήματος που απαιτεί ησυχία κλπ. Λίγο αργότερα το συζήτησα με έναν φίλο ο οποίος είχε την τύχη να δει τον αγώνα της Δανιηλίδου ενάντια στη Myskina στους Ολυμπιακούς. Παρολίγο να πάθει εγκεφαλικό από αυτά που ακούγονταν, τα γιουχαΐσματα και τα λοιπά. Για τα ελληνικά μήντια, η συμπαράσταση του κόσμου ήταν συγκλονιστική, για τα ξένα έμοιαζε λίγο σαν γήπεδο ποδοσφαίρου.
Björn Borg fan
Για τη δυσκολία της αποδοχής της ήττας, από το γενικό στο ειδικό, συνεχίζεται…
εν τω μεταξύ, η βροχή έχει σταματήσει, ο Boris Becker και ο McEnroe ψηφίζουν Federer, εμείς είμαστε με Nadal (εν-νο-εί-ται) που όχι απλώς δεν είναι πανηλίθιος όπως υποστηρίζουν λανθασμένα μερικοί, αλλά γάτα με πέταλα. Και τρομερός παίκτης. Και μόλις 22.
Vamos, Rafa!
posted by Xilaren at 12:33
11 Comments:
Well, you know, we did use to shrug off Greek sports for a while in the early '80s, especially the football team which was absolutely crap. Then Gail Devers took the fall in Barcelona and it was downhill from there on...
a very interesting observation.
well, I guess we could say it is all the Socialists' fault, isn't it everything?
;)
once upon a time we were laughing at the gymnastics girls, how many times they would fall of, drop the ball etc!
happy youthful innocent days...
(hahaha!)
really? you did? evil men!
You don't follow F1 do you? Lewis Hamilton is the second coming or just another flop depending how well he did on the given Grand Prix. But sometimes you think that ITV puts on a Lewis Hamilton show.
Anyway I dare say tennis is different from other sports. In football the English are horrible. Every two years they think they can win everything (this year their incompetence saved them from the usual biannual blushes), for a moment they fall for their own hype and then on their face they fall as reality catches up with them.
When it comes to football they are obsessed as any other nation. In fact following the English national football team will tell you that people get upset a lot about the usual under par English performance. Euro 2008 was a bit laid back for England because they had two-three months to digest their failure to qualify. And trust me there were fireworks when England failed to qualify. Have a look at the websites if you don't believe me.
So yeah Greece is bad but the idea that England is some form of sporting paradise is laughable. If you want to be cynical you can say that the English have priced out the dregs of society from high profile sports thus purifying their image. How do you think they defeated hooliganism? Or how many people or which people actually watch Wimbledon (spelling?) every year? In the lower divisions of football violence is still frequent and English fans are notorious for how sporting they are once they have a beer or two.
Α, μάλιστα, μου άρεσε αν και θίγεις πολλά και όλα μαζί.
Πρώτα να ξεκαθαρίσουμε το βασικό: αυτό στο οποίο αναφέρομαι δεν είναι το που βρίσκεται επί γης ο sporting paradise, ούτε η μέση συμμετοχή ή ταύτιση του κοινού με κάθε άθλημα αλλά αυτό που λες κι εσύ εδώ . Aυτοσαρκασμός και πάλι αυτοσαρκασμός . Και λίγο μέτρο. Ίσως να μην το έκανα και πολύ επιτυχημένα αλλά αυτό που λέω είναι πως ό,τι και να γίνει, όποια και να είναι η αποτυχία, η αντίδραση της επόμενης ημέρας θα είναι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αυτό που έκανα λινκ παραπάνω: Never mind. In that increasingly well rehearsed phrase - there's always next year. Προτού φτάσεις εκεί, δε θα σου έχουν ζαλίσει τον έρωτα με παράθυρα επί παραθύρων, δε θα έχει αναχθεί σε εθνικό ζήτημα και αν τα πράγματα παν καλά και ας πούμε ο Hamilton στεφθεί πρωταθλητής δε θα τον έχει την άλλη μέρα ο Paxman στο Νewsnight όπως στην Ελλάδα που τη μία μέρα οι πιο επιφανείς δημοσιογράφοι παίρνουν συνέντευξη από τον πρωθυπουργό και την επόμενη από την Καλομοίρα (μόνη ίσως εξαίρεση ο Παπαχελάς).
Τα υπόλοιπα εν τροχάδην: όχι, δεν παρακολουθώ F1 φέτος μόνο κάτι ψιλά στην εφημερίδα γιατί τη βαριέμαι οικτρά. Την παρακολουθούσα αναγκαστικά πέρυσι και νομίζω πως για παράδειγμα το πώς αντιμετωπίστηκε τότε από τα ΜΜΕ η πολύ ενδιαφέρουσα ίντριγκα Hamilton-Alonso-εταιρεία (χαλαρά, χωρίς εθνικά δίκαια) είναι κοντά σε αυτό που λέω.
Ο τελικός του Wimbledon (μια χαρά spelling) προσέλκυσε σχεδόν 13 εκατομμύρια τηλεθεατές (!), κάτι λιγότερο δηλ από τον τελικό του Champions League και οι προηγούμενοι αγώνες είχαν επίσης καλές θεαματικότητες. Μου φαίνεται πως υπαινίσσεσαι ότι το τένις απευθύνεται στο upper middle class, κάτι που με έχει απασχολήσει και μένα αρκετά όλα αυτά τα χρόνια. Έχω καταλήξει πως πέρα από το imagery (φράουλες, παλιομοδίτικα blazers, straw hats) στην Αγγλία τουλάχιστον, αυτό δεν ισχύει. Δεν μπορώ να σκεφτώ καλύτερο παράδειγμα από τις 2 μεσήλικες γυναίκες που κάθονταν πίσω μας στο Henman’s Hill. Με είχαν ξενίσει στην αρχή με την εμφάνιση τους (very shallow, I know) και με το ότι άνοιγαν το ένα μεγάλο κουτί μπύρας μετά το άλλο αλλά στο τέλος, κι όπως μου συμβαίνει συνήθως, πιάσαμε κουβέντα. Enlightening! Από το εξωτικό Norwich, είχαν ταξιδέψει όλη μέρα για τα ημιτελικά, κάθε χρόνο μπαίνουν στην κλήρωση για εισιτήρια, τα τελευταία 6 χρόνια κληρώνονται σταθερά, φέτος θα έβλεπαν τον τελικό των ανδρών (γκρρρ). Νωρίτερα είχαν πάει και Ελβετία για το Davis cup. Η μία ήταν νοσοκόμα. Τελοσπάντων, όλα αυτά είναι εντυπώσεις, η ανάλυση επιφανειακή, η αλήθεια είναι πως ήδη έχω πει πολλά (το εν τροχάδην μου άρεσε)
Tέλος, hooliganism και παρελκόμενα είναι μεγάλο θέμα και όχι τόσο σχετικό εδώ θαρρώ. Μου φαίνεται πολύ ενδιαφέρον το sociological aspect, αυτά που λες περί purifying, social dregs etc. Δεν το έχω ψάξει, δεν το έχω σκεφτεί, θα με ενδιέφερε να μάθω.Το μόνο που μου έρχεται, off the top of my head είναι η εμπειρία ενός στούντιο που είχα για λίγο καιρό just off Holloway Rd, κοντά στο γήπεδο της Arsenal και η κατάρα του πατρικού μου, πολύ κοντά στο Καραϊσκάκη. Στην πρώτη περίπτωση, η μόνη ενόχληση ήταν μία κλήση που είχα φάει (τη μέρα που είχε ματς, αυξάνονταν οι ώρες που απαγορευόταν το παρκάρισμα, δεν είχα ιδέα), στη δεύτερη, δεν μπαίνω καν στον κόπο, σκέτη απελπισία. Θα μου πεις Heysel βέβαια και θα έχεις δίκιο, αλλά είμαστε ούτως ή άλλως εκτός θέματος :)
Βασικά έχεις δίκαιο ότι στην Βρετανία η ζωή συνεχίζεται και δεν γίνεται εθνικό θέμα η κάθε επιτυχία ή αποτυχία. Εξαίρεση ίσως το Ashes Cup το 2005. Είχαν κάνει και θριάμβο στο κέντρο του Λονδίνου και ο Φλιντοφ θεάθηκε σκνίπα στο μεθύσι (τσ, τσ, κακό παράδειγμα).
Συνεπώς τείνω να συμφωνήσω μαζί σου ότι ο παροξυσμός που μας διακατέχει εμάς ως Έλληνες (ή Κύπριοι ίδια πάστα είμαστε, ή ακόμα χειρότερα εμείς πιθηκίζουμε όλα τα κακά σας τα χαρακτηριστικά και αγνοούμε παντελώς τα καλά σας) καμία σχέση με την αντιμετώπιση των Άγγλων.
Αλλά εμένα αυτό που με χαλάει με αυτούς είναι που έχουν αυτή την αυταπάτη μεγαλείου (delusion of grandeur) και πάντα νομίζουν ότι υπάρχει θεϊκή προσταγή να κερδίσουν οι Άγγλοι αθλητές επειδή το έγραψε η Sun. Το κλάμα που πέφτει όταν χάνει η εθνική Αγγλίας στο ποδόσφαιρο δεν περιγράφετε. Απλώς επειδή είναι μεγάλη χώρα υπάρχουν και άτομα που δεν ασχολούνται και το συμβάν ξεπερνιέται σχετικά νωρίς. Ίσως να έχουν συνηθίσει στις ήττες - τι να πω!
Όμως επιμένω ότι διαφορετικό το προφιλ του οπαδού του τέννις, όπως και η κουλτούρα του αθλήματος. Στο ποδόσφαιρο παρ' όλο που δεν έχουν πλέον τους χούλιγκανς στη πρέμιερσιπ το βρισίδι κάλά κρατεί. Πήγα σε ποδοσφαιρικό αγώνα στην Αγγλία και μπορώ να σου πω. Η διαφορά είναι ότι στην Αγγλία λόγω κάμερας κλειστού κυκλώματος και του χρήματος ο εκάστοτε σύλλογος δεν σηκώνει νταηλίκια ελληνικά. Για αυτό και δεν βλέπουμε φωτοβολίδες και τις γνωστές μας αγριότητες. Όμως έξω στους δρόμους όλα γίνονται αλλά επειδή δεν γίνεται στο γήπεδο όλοι αλληλοσυγχαίρονται που καταπολέμισαν τον χουλιγκανισμό. Out of sight, out of mind, μονάχα ρώτα τους αστυνομικούς που τρέχουν να χωρίσουν τα αγρίμια να σου πουν αν υπάρχει χουλιγκανισμός ή όχι.
Θυμάμαι όταν η εθνική Αγγλίας ήταν να παίξει στο Νιουκασλ πριν 4 ίσως χρόνια οι οπαδοί της Νιουκασλ και της Σαντερλαντ (μισητοί αντίπαλοι) είχαν κάνει τα δικά τους έξω από το γήπεδο και έπρεπε να επέμβει έφιππη αστυνομία για να τους διαλύσει. Εσύ μπορείς να σκεφτείς τους οπαδούς του Ναδάλ και του Φέντερερ να κάνουν τέτοια; Άρα;
Το ζητημα ειναι οτι στους Ολυμπιακους της Αθηνας γεμισε ενα γηπεδο με ανθρωπους που δεν ηξεραν το αθλημα και κυριως δεν τους ενδιεφερε να μαθουν.
Πως διαολο αποδοκιμαζεις το διαιτητη οταν δεν ξερεις τους κανονισμους? :)
Ασχετο βεβαια, αλλα η τελευταια παραγραφος του ανωνυμου σκεπτικιστη μου θυμισε οτι η Σελες σταματησε την καριερα της μετα τον τραυματισμο με μαχαιρι απο "φανατικο" της Γκραφ
ok to thema einai profenws to pws antimetwpizei kathe xwra mia htta.de tha pw oti de me kourazoun wres wres oi analyseis epi analysewn kai ta parathyra alla goustarw oti mporoume na kanoume giorth to tipota k na mazeftoume 10-15 na doume.......tin kalomoira sth eurovision!!!! kaneis analyseis, ginesai eidkos, exeis apopsh gia ola...........k th defterh mera allazeis kanali vre aderfe. e den einai k toso xalia.
k ena asxeto sxolio...menontas dipla sto karaiskaki k ontas olympiakos ,mporw na pw oti exw dei polla . k nai eimaste kafroi BUT.... de tha ksexasw to theama pou eixe to metro sthn athina meta to perasma twn agglwn filathlwn ena xrono prin!!!! vrwma, vrwma k enas kakws xamos apo beers. eleos!!
gia na min anaferw ( pou tha to kanw) to asxeto alla epikairo thema edw sto ellada aftes tis meres gia tis agglides touristries!!!!
afta mpoumpou
filia
mpoumpou? is that you, k?
if so, εγω θυμάμαι κάτι απογεύματα κυριακής στα 80s που δεν μπορούσαμε να βγούμε ούτε για να πάμε η μία στο σπίτι της άλλης, τι φρίκη και φασισμός. if you are not, hey anonymous!!!
το είχα ξεχάσει αυτό με τη σέλλες. μμμ, thanks, n.
με ενδιαφέρει αυτό που λέει ο sceptical anonymous για delusion of grandeur κυρίως γιατί δεν το έχω αισθανθεί. ίσως να είναι το πλήθος που λέει παρακάτω, δεν ξέρω. i take his point about the "target group" of each sport but i m still not convinced there is anything to gain in comparing tennis to football or different kinds of sports in general.
thank you all, guys (and gal?)
xxx
and of course it is sceptic anonymous. sorry, still having my morning coffee
Post a Comment
<< Home