Cold Sweat

Είναι το πιο φρικτό συναίσθημα. Ή τέλος πάντων ένα από τα πιο φρικτά...

Συμβαίνει μέσα σε εκατοστά του δευτερολέπτου. Ούτε κάν δέκατα. Εκατοστά. Είναι η στιγμή που κοιτάς το διπλανό κάθισμα της καφετέριας, του pub, του αεροδρομίου. Η κίνηση μας έχει γίνει ασυναίσθητη στην κοινωνία που ζούμε. Ανάλογα με το πόσο σε αποσπούν οι σκέψεις σου, η κουβέντα με τον φίλο σου, η ταινία που βλέπεις στο laptop, αλλάζει και η συχνότητα με την οποία κοιτάζεις.

Το μυαλό λειτουργεί ασυναίσθητα με οπτικά patterns. Διότι όταν πρωτοέκατσες στο δικό σου κάθισμα, αυτόματα έκανες ένα scan τον γύρω χώρο και τον αποθήκευσες υποσυνείδητα στο μυαλό σου. Έτσι ώστε όταν ξανακάνεις το γρήγορο scan να μήν χρειαστεί να τα προσέξεις όλα με λεπτομέρια, αλλά να συνειδητοποιήσεις τις διαφορές με το αρχικό scan που έκανες στο χώρο. Δεν σε απασχολούν όμως όλα. Μόνο το διπλανό κάθισμα. Αυτό κοιτας κά8ε 5 λεπτά και ηρεμείς όταν δεν έχει τίποτα αλλάξει...

Μέχρι τη στιγμή που συνειδητοποιείς ότι υπάρχει κάτι διαφορετικό στην εικόνα του διπλανού καθίσματος. Βλέπεις πιο πολύ από το κάθισμα από ότι πριν. Και επειδή αυτή την εικόνα την είχες συνδέσει με τα εσωτερικά σου alarm, ξεκινάει η διαδικασία.

0'00".00 Η αναπνοή σου σταματάει. "Που είναι;"
0'00".10 Οι κόρες των ματιών διαστέλλονται. "Τι είχα μέσα;"
0'00".20 Οι μύες συστέλλονται. "Ποιός το πήρε;"
0'00".30 Οι ρυθμοί της καρδιάς αυξάνονται απότομα. "Τι είναι αναντικατάστατο;"
0'00".40 Νοιώθεις ένα κενό, σαν να μην υπάρχει τίποτα άλλο.
0'00".50 Αυτόματα νοιώθεις ένα κρύο να διαπερνά το κεφάλι σου...

Και κρατάει μόνο 50 εκατοστά του δευτερολέπτου. Τόσα όσα σου πήρε να δείς ότι η τσάντα σου ή ο σάκος σου καλυπτόταν από ένα παλτό, λίγο περισσότερο από όσο ήταν πρίν από 5 λεπτά που ξανακοίταξες. Αμέσως οι ρυθμοί σου πέφτουν και ηρεμείς. Χωρίς να το καταλάβεις όμως και χωρίς να το θυμάσαι μετά, γιατί ήταν τόσο γρήγορο που ούτε καν το συγκράτησες στη μνήμη σου.

Όταν όμως η τσάντα δεν είναι εκεί, αυτό είναι μια άλλη ιστορία...


I feel you...it will all get better soon...