• Ou Ming
  • Thursday, May 01, 2008

    επίσης...

    (για τους εδώ)
    θυμίζω πως σήμερα ψηφίζουμε όοοοοοοοοοοοποιον θέλουμε για δήμαρχο Λονδίνου εκτός από τον
    κύριο



    ο οποίος μας είναι συμπαθής μόνο όταν κάνει τη δουλειά του παρουσιαστή του Have I Got News For You. Και αυτή όχι με ιδιαίτερη επιτυχία.

    μέχρι τις 10μμ.

    9 Comments:

    Anonymous Anonymous said...

    o boris einai tragikos, makari na min vgei

    May 01, 2008 1:05 pm  
    Anonymous Anonymous said...

    to ekana to xreos. i evening standard leei pos o boris proigeitai. to mono avantage tou na vgei (giati kai ego elpizo na MIN vgei) einai oti tha borouse na kanei olous tous londrezous na akolouthisoun to paradeigma tou, to bad hair day. kseris opos exoume tora to congestion charge, na exoume to perfect hair charge. den tha kanoume pistolaki kathe mera vre aderfe varethika pia.

    May 01, 2008 2:34 pm  
    Blogger Xilaren said...

    kala auto me tin evening standard einai tragiko: exoun ekswfyllo pou ta xwnei ston Kennie EVERY day, EVERY DAY! dld, tromeri kseftila.

    o ken proigeito 6 points stous apofasismenous to sabbato ypoti8etai.
    telospantwn, ta xrwmatakia sta psifodeltia pws sas fanikan? i8ela na to grapsw kai sto post: pink - yellow - peach. very appropriate. and this new carton ballot box? mou ir8e na to parw kai na to afisw eksw sto dromo (recycling pick up day sti geitonia simera :)

    May 01, 2008 2:41 pm  
    Blogger enteka said...

    γεια!
    η καλύτερη μου ανάμνηση από λονδρέζικες εκλογές ήταν πριν ο λίβινγκστον κατέβει για δήμαρχος:

    που προσπαθούσε να κερδίσει το χρίσμα των εργατικών κι ο μπλερ δεν τον ήθελε, κι ενώ είχε τεράστιο λαϊκό έρεισμα έκαναν τα πάντα για να μη βγει. άλλαζαν τους κανόνες, άλλαζαν τα ποσοστά, ας πούμε 50.000 ψήφοι από οργανώσεις (που όλοι ψηφιζαν κεν) μετρούσαν όσο η ψήφος ενός βουλευτή και κάτι τέτοια.

    θα θυμάσαι που έχασε από την γκλέντα τζάκσον (που φυσικά ήταν καλή κι αυτή) και που έγινε σκάνδαλο για νοθεία επειδή ο κόσμος ήθελε Κεν.

    Θυμάμαι εκείνη τη μέρα που στο μετρό είδα το πρωτοσέλιδο (και το κράτησα) της Evening Standard με το headline: "Θα κατέβω ως ανεξάρτητος", είχα σχεδόν ανατριχιάσει γιατί θεωρούσα ότι η δικαιοσύνη θα θριάμβευε.

    Και θριάμβευσε στις εκλογές, όταν ένας υποψήφιος που στην ελλάδα θα θεωρούνταν τελείως ακραία προοδευτικός και θα έπαιρνε τα ποσοστα που έπαιρνε ο ΣΥΝ τότε, βγήκε με τόση διαφορά και λαϊκή αποδοχή.

    Βέβαια οι προσδοκίες που γεννιούνται από τέτοιες περιπτώσεις είναι τεράστιες και εύκολο να καταρρεύσουν. Δεν ξέρω τι έκανε τα τελευταία χρόνια από τότε που έφυγα απ' το λονδίνο και δεν ξέρω αν θα ξαναβγεί, αλλά πάντα θυμάμαι τη χαρά που είχα νιώσει όταν είχα δει το πρωτοσέλιδο της Standard (που μετά τον μίσησε βέβαια...)

    May 02, 2008 8:51 am  
    Blogger amvro said...

    η suburbia γάμησε και έδειρε...δεν έπρεπε να κατέβαινε με το labour ο ken

    May 03, 2008 1:37 am  
    Anonymous Anonymous said...

    kai ena mikro soundbite apo to neo mas dimarxo. "Voting Tory will cause your wife to have bigger breasts and increase your chances of owning a BMW M3" - on the campaign trail in 2004

    a kala.....telos epoxis

    May 03, 2008 11:57 am  
    Blogger Xilaren said...

    Το πρόβλημα του Κεν θαρρώ ήταν πως είχε τη θέση για 8 χρόνια. ‘Ο,τι και να λέμε, όσο τίμιος και να’σαι , όταν είσαι τόσα χρόνια σε μία θέση και cronyism θα υπάρξει και κάποιος κολλητός σου θα βρεθεί να τα παίρνει κλπ κλπ. Cesarismo democratico. Μου αρέσει αυτή η έκφραση γιατί πιστεύω πως πρέπει να υπάρχει όριο στις θητείες, οπότε και μόνο γι αυτό δεν μπορούσα να τον υποστηρίξω παρά μόνο με τη σκέψη ότι οι άλλοι ήταν χειρότεροι. Άλλωστε και τις προηγούμενες εκλογές μόνος του τις πήρε, με 143.000 ψήφους διαφορά και όλη τη λονδρέζικη συνέλευση να έχει περάσει στους συντηρητικούς. Ούτε τώρα, ούτε τότε χρειαζόταν το χρίσμα των εργατικών και έχει δίκιο ο Αμβρόσιος σε αυτό. Νομίζω πως το αποτέλεσμα ήταν αναμενόμενο, ακόμα και απέναντι σε αυτόν τον κλόουν ή ίσως ακριβώς επειδή ο άλλος ήταν κλόουν και όχι ακόμα ένα αδιάφορο, γκρίζο, τόρυ κοστούμι.

    Όσον αφορά τη θητεία του: Πιστεύω πως τα τελευταία χρόνια έγιναν πολλά θετικά και είναι εμφανής η βελτίωση στη ζωή της πόλης - εγώ πχ δε θα σταματήσω ποτέ να λέω πως σήμερα πληρώνω φτηνότερο εισιτήριο στο λεωφορείο από ότι πλήρωνα πριν 6 χρόνια που ήρθα να ζήσω εδώ, ενώ η υπηρεσία τους έχει βελτιωθεί σημαντικά. Διάβαζα σήμερα πως την τελευταία τετραετία ο αριθμός χρηστών μέσων μαζικής μεταφοράς είναι ο μεγαλύτερος από το τέλος του 2ου παγκοσμίου πολέμου! Βέβαια εγώ είμαι φανατική του λεωφορείου (perhaps because I cant afford black cabs :P), αντίθετα αυτοί που οδηγούν (όπως το έτερο ήμισυ του μπλογκ που είδε το congestion charge να φτάνει έξω από την πόρτα του) δεν είναι και τόσο χαρούμενοι. Understatement : τον μισούν!

    Είχα πολλούς λόγους να τον συμπαθώ: η έννοια του για το carbon footprint της πόλης, η εμμονή με τα μέσα μεταφοράς, η έλλειψη political correctness. Το καταευχαριστήθηκα όταν δεν κώλωσε με τον δημοσιογράφο της στάνταρντ και δεν πήρε τίποτα πίσω, μ’αρεσε που δε σταματούσε να ψέλνει τα fat cats του City και να λέει ξεκάθαρα πως θα βάλει το χέρι στην τσέπη τους, που δε χαρίζε στην αμερικάνικη και τις άλλες πρεσβείες τα εκατομμύρια που χρωστάν λόγω του congestion charge. Για μένα ήταν λίγο σαν το θείο-χαμένο κορμί που έχει κάθε οικογένεια: στο τραπέζι είναι αυτός που λέει τα σόκιν αστεία και θα πιει πάντα λίγο παραπάνω. Τον αγαπάς όμως και είσαι περήφανος πού είναι μέλος της βαρετής οικογένειας σου (no Freudian readings here pls) Νομίζω αυτό το συνειδητοποίησα όταν πριν μερικούς μήνες βρήκα στο youtube ένα επεισόδιο του Have I got news for you από το 1996 (ναι, το έχω παρακάνει αλλά αυτό το πρόγραμμα είναι ο μόνος λόγος για να ανοίξω την τηλεόραση): είμαστε σε μία εποχή που το New Labour δεν έχει θριαμβεύσει ακόμα, όλοι –ακόμα και σε αυτό το πρόγραμμα - είναι κουμπωμένοι, με τις γραβάτες τους, και μετά βίας καυστικοί. Και έχεις καλεσμένο τον Livingstone με το ξεκουμπωμένο πουκάμισο, με swear words να του ξεφεύγουν και κριτική επί της ουσίας να κάνει το αίμα να κυκλοφορεί. (Σε ευχαριστώ, 11, για το comment σου)

    Αισθάνομαι κι εγώ αυτό που λέει η lady d για τέλος εποχής. Φοβάμαι πως αν μείνουμε εδώ, τα παιδιά μας στα 30 τους θα φτάσουν να λένε αυτό που είπε και ο George Michael στην ταινία για τη ζωή του (ανεξαρτήτως μουσικών γούστων ο άνθρωπός μπορεί να μιλήσει για πολιτική καλύτερα από πολλούς πολιτικούς) : [when Labour won in 1997 ] I was 33 and all the taxes I’d paid as an adult had gone to a conservative government.

    Τέλος να πω πως χτες ήταν του αγίου Μπόρις (ορθόδοξος άγιος της Βουλγαρίας – coincidence?) και επειδή ζήλεψα, θα μιμηθώ την κα δημοσιογράφο από πάνω και θα παραθέσω το δικό μου soundbit:
    “this is like the March on Rome in 1922” said a Tory shadow minister (παρομοιάζοντας δηλαδή την κάθοδο τους στην Downing Street με τον Mussolini και τους blackshirts)

    Αυτά τα πολλά και περαστικά μας.
    :)

    May 03, 2008 9:16 pm  
    Anonymous Anonymous said...

    http://newsbiscuit.com/images/1538.jpg

    May 06, 2008 8:37 pm  
    Blogger Xilaren said...

    hahahah!

    and THAT on his good hair days :P

    May 07, 2008 9:01 pm  

    Post a Comment

    << Home