"Dolce & Gabbana, you know, for all the time"
Η πρώτη παράγραφος του Sraosha
Δέκα λεπτά μετά τα μεσάνυχτα χθες το βράδυ αποφάσισα να ανοίξω την τηλεόραση, να χαζέψω λίγο προτού πάω για ύπνο. Προτού περάσουν λίγα δευτερόλεπτα κολλάω στο BBC2 όπου μία ξανθιά, α λα bi bi bo, Δέσποινα Βανδή χασκογελά και εξηγεί πως η μουσική της έχει “greek elements” (παχύ Λ) ενώ “of course, you know, the music is our civilisation (ή κάτι τέτοιο, pronounced sivil ee zaison). Μετά μαζί με την Αγγλίδα δημοσιογράφο φεύγουν από το St George Lycabettus όπου έγινε η συνέντευξη και πάνε για ψώνια. Εκεί μας δηλώνει ότι της αρέσουν οι “Dolce & Gabbana for all the time” (για όλη την ώρα; πάντα;) και η “Chanel of course”.
Μάλιστα… δε θέλω να ακουστώ πολύ μίζερη αλλά με συγχωρείτε…ΠΟΣΟ ΠΙΟ ΜΑΚΡΙΑ, ΣΕ ΠΟΙΑ ΚΩΛΟΧΩΡΑ πρέπει να μετακομίσουμε δηλαδή για να γλιτώσουμε από αυτή την κατάσταση;;;; … το βρωμό- tv license μου μέσα!!!
Αλλά επειδή η περιέργεια εκείνες τις ώρες συνήθως υπερνικά κάθε αισθητική, κάθομαι και βλέπω όλο το υπόλοιπο πρόγραμμα (Tales of Greece): ο Κώστας Φέρρης δε βάζει γλώσσα μέσα του, παραληρεί για το ρεμπέτικο, (ντικτέητορσιπς εντ τοταλιτέριαν σιτσουέησιονς), ρίχνει και μία χορευτική φιγούρα (σίγουρα τραγούδησε και κάτι αλλά κόπηκε στο μοντάζ). Επιτέλους, γνωρίζω και την Sofka Zinovieff που έχει γράψει το Eurydice Street: A Place In Athens. Αυτή παίρνει την Αγγλίδα και μετά της ελληνικής της οικογενείας πηγαίνουν για πικνίκ (Κούλουμα) κάπου στο Καβούρι αν κατάλαβα καλά. Αν και δεν τα είπε και τόσο άσχημα και τα πλάνα ήταν ωραία (χαρταετοί στη λιακάδα όταν εδώ έχουμε γυρίσει στους 12 βαθμούς) για κάποιο λόγο κάτι κλωτσάει μέσα μου (ο σύζυγος πολιτικός σύμβουλος στο ΠΑΣΟΚ, σπίτι που βλέπει στο Λαιμό της Βουλιαγμένης). Κάτι μου λέει πως το βιβλίο της που κάθεται στη βιβλιοθήκη μας σκονισμένο εδώ και μερικούς μήνες θα παραμείνει εκεί.
Η μοναδική στιγμή που το μέσα μου ξεσφίγγεται and I don’t feel awkward anymore είναι στην τελευταία συνέντευξη με τον Γιάννη Μπουτάρη. Μιλάει ήρεμα, για πράγματα που ίσως και να έχουν κάποιο ενδιαφέρον για τον μέσο Άγγλο που ακόμα βλέπει τηλεόραση μετά την ήττα της Αρσεναλ στο Champions League: τα ελληνικά κρασιά, τα ιδιάζοντα χαρακτηριστικά της ελληνικής οινοπαραγωγής, την ελληνική περιβαλλοντική πολιτική (την ποιά;), τον αλκοολισμό. Μερικά πλάνα από τους όμορφους αμπελώνες και το Νυμφαίο… ησυχία.
Δέκα λεπτά μετά τα μεσάνυχτα χθες το βράδυ αποφάσισα να ανοίξω την τηλεόραση, να χαζέψω λίγο προτού πάω για ύπνο. Προτού περάσουν λίγα δευτερόλεπτα κολλάω στο BBC2 όπου μία ξανθιά, α λα bi bi bo, Δέσποινα Βανδή χασκογελά και εξηγεί πως η μουσική της έχει “greek elements” (παχύ Λ) ενώ “of course, you know, the music is our civilisation (ή κάτι τέτοιο, pronounced sivil ee zaison). Μετά μαζί με την Αγγλίδα δημοσιογράφο φεύγουν από το St George Lycabettus όπου έγινε η συνέντευξη και πάνε για ψώνια. Εκεί μας δηλώνει ότι της αρέσουν οι “Dolce & Gabbana for all the time” (για όλη την ώρα; πάντα;) και η “Chanel of course”.
Μάλιστα… δε θέλω να ακουστώ πολύ μίζερη αλλά με συγχωρείτε…ΠΟΣΟ ΠΙΟ ΜΑΚΡΙΑ, ΣΕ ΠΟΙΑ ΚΩΛΟΧΩΡΑ πρέπει να μετακομίσουμε δηλαδή για να γλιτώσουμε από αυτή την κατάσταση;;;; … το βρωμό- tv license μου μέσα!!!
Αλλά επειδή η περιέργεια εκείνες τις ώρες συνήθως υπερνικά κάθε αισθητική, κάθομαι και βλέπω όλο το υπόλοιπο πρόγραμμα (Tales of Greece): ο Κώστας Φέρρης δε βάζει γλώσσα μέσα του, παραληρεί για το ρεμπέτικο, (ντικτέητορσιπς εντ τοταλιτέριαν σιτσουέησιονς), ρίχνει και μία χορευτική φιγούρα (σίγουρα τραγούδησε και κάτι αλλά κόπηκε στο μοντάζ). Επιτέλους, γνωρίζω και την Sofka Zinovieff που έχει γράψει το Eurydice Street: A Place In Athens. Αυτή παίρνει την Αγγλίδα και μετά της ελληνικής της οικογενείας πηγαίνουν για πικνίκ (Κούλουμα) κάπου στο Καβούρι αν κατάλαβα καλά. Αν και δεν τα είπε και τόσο άσχημα και τα πλάνα ήταν ωραία (χαρταετοί στη λιακάδα όταν εδώ έχουμε γυρίσει στους 12 βαθμούς) για κάποιο λόγο κάτι κλωτσάει μέσα μου (ο σύζυγος πολιτικός σύμβουλος στο ΠΑΣΟΚ, σπίτι που βλέπει στο Λαιμό της Βουλιαγμένης). Κάτι μου λέει πως το βιβλίο της που κάθεται στη βιβλιοθήκη μας σκονισμένο εδώ και μερικούς μήνες θα παραμείνει εκεί.
Η μοναδική στιγμή που το μέσα μου ξεσφίγγεται and I don’t feel awkward anymore είναι στην τελευταία συνέντευξη με τον Γιάννη Μπουτάρη. Μιλάει ήρεμα, για πράγματα που ίσως και να έχουν κάποιο ενδιαφέρον για τον μέσο Άγγλο που ακόμα βλέπει τηλεόραση μετά την ήττα της Αρσεναλ στο Champions League: τα ελληνικά κρασιά, τα ιδιάζοντα χαρακτηριστικά της ελληνικής οινοπαραγωγής, την ελληνική περιβαλλοντική πολιτική (την ποιά;), τον αλκοολισμό. Μερικά πλάνα από τους όμορφους αμπελώνες και το Νυμφαίο… ησυχία.
UPDATE: και αυτή τη στιγμή (15.25') παίζει Βίσση στο BBC radio 1!!!! God, what have I done to deserve this???? Is this a sign????
8 Comments:
Kai giauto mwrh me phres thlefwno xtes kai me 3ypnhses? Gia na dw to xali kai na ta parw pio poly apo sena me ta kwlopatria edafh?
Perastika mas...
sorryyyyyyyyyyyy!
αλλά η άλλη είχε πάθει παροξυσμό που είδε τη γειτονιά της (St. George Lycabettus γαρ) και έπρεπε να πάρω κάπου να πω τον πόνο μου! Ξυπνήσαμε την Χρ. τελικά! (καλά και εσείς στην ηλικία σας να κοιμάστε στις 12.30;;; τς,τς, τς)
Ιδού κυρίες και κύριοι το φάρμακο κατά της νοσταλγίας. Xilaren, να το κατοχυρώσεις ;-)
ΛΟΛ:)
δε θέλω να σε απογοητεύσω καλή μου αλλά όλα αυτά τα γλύτωσα
[καλε σήμερα είχε κανονικό κρύο το βράδυ]
καλέ που είσαι εσύ (Αμβρόσιε, dear); απάντα στα e-mail μας κι ας μη μας αγαπάς! :-PPPP
ασ'τα, μετά βίας κρατιέμαι να μην ανοίξω τη θέρμανση... αυτή η οικολογική μου συνείδηση θα είναι ο -παγωμένος- θανατός μου!
φιλιά σε όλους και καλό σαβ/κο!
Κοίτα να δεις ένα πράγμα!
Χθες βράδυ παω να ανοίξω το γαμωκούτι-background στο ψιθυριστό[κυριολεκτικά όμως..] για να γράψω κάτι και ΤΙ βλέπουν οι αθώοι οφθαλμοί μου..
Ένα καταπληκτικό ντοκιμαντερ βρετανικής παραγωγής [1986] που το ψάχνω ΧΡΟ-ΝΙΑ για τον ελληνικό εμφύλιο στο πλαίσιο μιας σειράς που ονομαζόταν The Hidden Wars..
Το BBC την έχει δει ΕΡΤ και η ΕΡΤ Channel 4..
Ρε μπας και ετοιμάζομαι να εγκατασταθώ εκεί πέρα σε λάθος φάση ..;;
;-)
Αχ Αμβρόσιε, και εγώ είχα γλιτώσει μέχρι που άρχισε αυτή η καταραμένη σαπουνόπερα, και έκανε την ελλάδα να είναι ΙΝ εδώπέρα..ουφ...
Άσε που το Χιτ της Βανδή το άκουσα μέχρι και στο parede πέρσυ...
Post a Comment
<< Home