ζάσταβα

Το Νοέμβρη στη Θεσσαλονίκη αγόρασα τον Ιανό του Εθνικισμού. Το ξεφύλλισα στο αεροπλάνο της επιστροφής, διάβασα το άρθρο του Λιάκου το πρώτο βράδυ στο Λονδίνο (απορώντας μάλιστα πώς είχε καταφέρει να μου γίνει τόσο αντιπαθής στα 2 μόλις μαθήματα που είχα κάνει μαζί του σε ένα μάθημα επιλογής στη Φιλοσοφική πριν πολλά χρόνια ενώ αυτό που διάβαζα τώρα ήταν οκ. Μήπως τον μπερδεύω με άλλον; Αλτσχάιμερ. Πάλι). Χτές το ξανάπιασα, σήμερα στο λεωφορείο τελείωσα το κομμάτι του Ελεφάντη. Σε ένα σημείο λέει για την ελληνική αντίδραση και τα συλλαλητήρια και πώς ένα από τα συνθήματα ήταν "σιγά μην ήταν ζάσταβα ο Βουκεφάλας". Βλακεία ολκής, με έκανε να σκεφτώ τον παροξυσμό των ημερών και να αναρωτηθώ αν είχε "παίξει" όντως ευρέως αυτό το σύνθημα τότε. Δεν το θυμόμουν καθόλου. Πριν 5 λεπτά πήρα ένα η-μαίηλ από γνωστό που το αναπαρήγαγε αυτολεξεί μεταξύ άλλων βλακειών, ιστορικών ανακριβειών κλπ. Του απάντησα παραινετικά να μη στέλνει βλακείες και κρίμα που δε διαβάζει το μπλογκ γιατί ήθελα να τον κράξω λίγο ακόμα. Τζίμη, αν διαβάζεις εκεί στο Άμστερνταμ, δώσε σήμα, έχω να σου πω :-)

Τα τέσσερα κεφάλαια του βιβλίου (ουσιαστικά ομιλίες / άρθρα που έχουν δημοσιευθεί στον Πολίτη την περίοδο 1991-2, πλην αυτού του Μανιτάκη που δημοσιεύθηκε στην Ελευθεροτυπία) αν και βαθιά επηρεασμένα από την εποχή που γράφτηκαν, έχουν μερικά ενδιαφέροντα σημεία. Νομίζω πως θα επανέλθω. Εντωμεταξύ, αντιγράφω ένα γνωστό απόσπασμα από το Ροΐδη που έχει ο Λιάκος στην πρώτη του σελίδα.

«Έκαστος τόπος έχει την πληγήν του, η Αγγλία την ομίχλην, η Αίγυπτος τας οφθαλμίας, η Βλαχία τας ακρίδας και η Ελλάς τον πατριωτισμόν».

Ασμοδαίος, 1876

photo by Teacher Dude