independence

Mέρες Ανεξαρτησίας

Η μισή μέρα πέρασε με τον Azazel Jacobs σήμερα ενώ δεν σκόπευα να αφιερώσω πάνω απο τα 80' του Good Times Kid . Άτιμο πράγμα το google, αφού διάβασα τα πάντα, πέρασα στον Jacobs πατέρα, στο έργο του, σε μία συνέντευξή του στο Berkeley, στο τι είναι paracinema.
Στο τέλος, βρήκα το youtube channel του γιου και αγάπησα αυτό:

με αυτή την τακτική δε θα γίνει δουλειά. πφφφ

Αλλά το φεστιβάλ ξεκινά, γιουχού!

blessed are the geek(s)

Blackwells, Charing X, this evening

obama ii

τη τελευταία εβδομάδα διάβασα τα πάντα για τον Obama. χθες, μέσα στη μαύρη νύχτα έκατσα να δω το τριαντάλεπτο infomercial, στα τελευταία 4' με πήρε ο ύπνος. από όλα, το πιο κακογραμμένο αλλα συνάμα και το πιο ενδιαφέρον για μένα ήταν αυτό

Το θέμα, όπως μου φάνηκε και από τον τίτλο, ήταν cheesy. Αλλά η περιγραφή του σκεπτικισμού του συγγραφέα, ιδωμένη ως κυνισμός από τους ενθουσιώδεις υποστηρικτές, μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρουσα. Και ακόμα περισσότερο αυτό το σχόλιο:

The people my scepticism vexed most were white liberals. Obama had become prey to the soft bigotry of unreasonable expectations. Describing the crowd's reaction to him in Rockford, Illinois, Time's Joe Klein noted: "The African Americans tend to be fairly reserved ... The white people, by contrast, are out of control." They had found a black politician they felt comfortable with, and wanted him to be everything: Martin Luther King, John F Kennedy, a griot, president, vice-president, motherhood and apple pie. They prattled on about a post-racial America as though the Jena Six never happened and Sean Bell, a unarmed black man from Queens who was riddled with bullets on his wedding day, was still alive.

halloween

προχθές στο μετρό καθόμουν απέναντι από μια αρκούδα, μία εύθυμη χήρα, μία ματωμένη νύφη, μια μαγείρισσα με ποδιά snoopy, μία γάτα, και έναν κύριο με ροζ λαμέ κοστούμι. ο ενθουσιασμός μου για την καινούρια, ασπρόμαυρη φούστα μου ξεθύμανε γρήγορα. κατεβαίνοντας στο London bridge, αισθάνθηκα το πιο βαρετά ντυμένο άτομο του κόσμου.





χαζεύοντας την ουρά στο Shunt Vaults όλοι οι φίλοι σχολίαζαν σε πόσο κόπο μπήκε όλος αυτός ο κόσμος για να ντυθεί αποκριάτικα. αλήθεια, μασκαρεύονταν όλοι τόσο πολύ στο Halloween τα προηγούμενα χρόνια; δε θυμάμαι. μήπως είναι η οικονομική κρίση; θα αρχίσουμε να μιλάμε όπως οι γονείς μας όταν αναπολούν τα παλιά; "δεν είχαμε λεφτά αλλά υπήρχε η διάθεση για γιορτή και γλέντι;" πάντως κανείς δε φάνηκε να πτοείται που ο Jarvis Cocker τελευταία στιγμή το έσκασε.





μέσα βακχικά "όργια", μετά κέλτικη μουσική, η παρθένα προς θυσία κλείνεται μέσα στο Wicker man, ενώ γύρω της χορεύουν και στριγγλίζουν. εκείνη κλαίει γιατί λίγο πριν την μπουγέλωσαν. αργότερα ένας πραγματικά τρομακτικός τύπος, ντυμένος ναζί-cum-darth vader-cum s&m meets the red cross μας περιτριγυρίζει. η d. λίγο τα χρειάζεται, αλλά σε 5' τoν βλέπουμε να παίρνει μπύρα από το μπαρ. we are safe. του χρόνου θα ντυθώ πειρατής.