Αθήνα τον τελευταίο μήνα...

Παρασκευή, Θεμιστοκλέους

ΕΠΙΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ ΠΑΝΤΟΣ ΤΥΠΟΥ
και μεταμεσονύχτιο τάβλι


Παρασκευή, Εξάρχεια (;)

ΦΛΟΟΥ ΤΖΟΜΠ


Παρασκευή, Πλάκα

ΜΠΙΚΙΝΙ
φράση που επιδέχεται πολλών ερμηνειών. Ομολογουμένως, οι πιο πετυχημένες από άντρες... ένυ αϊντήαζ γουέλκαμ..


Παρασκευή, Πειραιώς

ΛΑΜΙΑ
πέργκολες, πατώματα, χρώματα, αλουμίνια ΚΑΙ περιστέρια!


Δευτέρα, Βασ. Σοφίας

NU DANS LE BAIN
αντιγράφοντας τον αγαπημένο μου Bonnard


Σάββατο, Μαραθώνος

ΤΑΜΠΕΛΑ
για στρίψε να σε δω...


Κυριακή, Κανελλοπούλου

Σ'ΑΓΑΠΩ
δεν πίνεις τσάμπα...


Σάββατο, Ευφρονίου

ΚΟΣΜΗΜΑΤΟΠΩΛΕΙΟ ;
εσείς, τι συμπέρασμα βγάζετε; τι μαγαζί είναι αυτό;


Σάββατο, Ευφρονίου

PULSE
ο επόμενος παλμός


Σάββατο, Πλάκα

ΓΟΥΩΛ ΠΕΗΝΤΙΝΓΚ


Δευτέρα, Βασ. Γεωργίου

BURNING EXPERIENCE


Σάββατο, Εξάρχεια (;)

ΦΕΗΣΙΣ ΟΝ ΔΕ ΓΟΥΩΛ



Τρίτη, οφ Αθηνών - Λαυρίου

ΑΠΕΡΑΝΤΟΣΥΝΗ
για όσους την ψάχνετε: αναζητήστε τη κάπου ανάμεσα σε Σούνιο και Λαύριο


Κυριακή, Ευφρονίου

PLUG IT IN
the only things connecting


Σάββατο, Θερμοπυλών

ΜΙΚΡΑ ΧΕΡΙΑ
και ακόμα να το πιστέψω...

On Boredom

Boredom was invented in 1760. That is the year, according to academic Lars Svendsen in his excellent study A Philosophy Of Boredom, that the word was first in used in English. The other great invention of the time was the spinning jenny, which heralded the start of the Industrial Revolution. In other words, boredom arrives with the division of labour and the transformation of enjoyable autonomous work into tedious slave work. And we are very bored. Go into chat rooms and forums on the internet between three and five in the afternoon and you will find hundreds of posts from office workers reading, "Bored, bored, bored!" These pleas for help, these desperate entreaties from trapped spirits, are like messages in bottles, sent out into the oceans of cyberspace in the hope that someone out there may be able to do something to help. The odds, of course, are low.

Tom Hodgkinson, from Weekend, 16.09.06

(implied msg: stop emailing me that u r bored. I hear you. And sympathise. Alas, there's nothing to be done. And some of us actually have to work! :-P)

In London these weeks (weeks 36 - 37)

Monday, Regent Street

WHO WATCHES THE WATCHMEN?
a rhetorical question


Thursday, off Abbey Rd.

FIRST DAY AT SCHOOL
spying on the neighbours...


Friday, Oxford Str.

LOVE SOMETHING!
come on, go do sth


Saturday, Oxford Circus

LE NOIR CHIC
(sic more like it)
and yes! for another yet year, black is the new black! even this innocent passer-by is disgusted!


Tuesday, Oxford Str.

POLICE DRIVING DANGEROUSLY
trapped in a bus


Friday, Peacock Theatre

BRITISH YOUTH OPERA - DON GIOVANNI
femmes... so many


Friday, Old Compton Str.

but still looking for a dirty white boy...


Saturday, Ludgate Hill

CHAMPAGNE ANYONE?




A BIG BOTTLE FOR ONLY 89p.


Sunday, Regent's Park

THE NAME OF THE ROSE: THINKING OF YOU
some things don't change

See You in Walhalla (απίστευτο θεατρικό στην Αθήνα που θα παίξει σε 3 χώρες ταυτόχρονα)

Όποιος δεν έχει κάτι πολύ σημαντικό να κάνει αύριο 14 Σεπτεμβρίου στις 9 το βράδυ, έχει ένα πάρα πολύ εντυπωσιακό θεατρικό / performance στην Πειραιώς.

Η ιστορία βασίζεται σε ένα χαρακτήρα ενός MMORPG δικτυακού παιχνιδιού ο οποίος προσπαθεί να επιβιώσει από την επικείμενη διαγραφή του από τον administrator του παιχνιδιού.

Ο χαρακτήρας κινείται μεταξύ Αθήνας, Άμστερνταμ και Σόφιας. Την ώρα της παράστασης θα υπάρχουν ταυτόχρονα 3 άτομα σε αυτές τις πόλεις και το σήμα τους θα έρχεται με streaming κατ'ευθείαν στις οθόνες του θεάτρου! Το άλλο απίστευτο είναι ότι ο ηθοποιός στην Αθήνα θα ελέγχει interactively τα περιβάλλοντα στις άλλες δύο χώρες με τις κινήσεις του.

Οι ομάδες το δουλεύουν αυτό ένα χρόνο και είναι η πρώτη φορά που θα παιχτεί κάτι τέτοιο στην Ελλάδα.

Η διεύθυνση είναι:

Πολιτιστικο Κεντρο Ελληνικος Κοσμος,
Πειραιως 254 - Kτιριο 5

Τσεκάρετε το site εδώ

give me the song and I'll sing it like I mean it

(οι πιο ωραίοι στίχοι που διάβασα αυτές τις μέρες...)


I know you got time, but what are you waiting for,
Anyway the dust may just blow away, if you wait for a windy day
But you may find the chance has passed you by

I can't do the walk
I can't do the talk
I can't be your friend
Unless I pretend

So give me the song and I'll sing it like I mean it
So give me the words and I'll say them like I mean it

Cos you got my heart in a headlock
You stopped the blood, made my head soft
And god knows
You've got me sewn

(click on sewn for a silly silly song)

Μπάτσοι, Γουρούνια, Το-Κο-Γλύφοι

Κυκλοφορεί σε email, κάποιοι θα το έχουν λάβει ήδη...(az always, thnx Πάνο)

Οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ
200-1200 ευρώ (από 83-668 που ισχύει στον τωρινό ΚΟΚ),
Αφαίρεση άδειας οδήγησης μέχρι 6 μήνες .

Παραβίαση STOP
700 ευρώ (από167).

Παραβίαση ερυθρού σηματοδότη
700 ευρώ (από167)
Αφαίρεση άδειας οδήγησης για δύο μήνες.

Αφύλακτη σιδηροδρομική διάβαση
700 ευρώ (από167)

Μη χρήση ζώνης ασφαλείας
350 ευρώ (από83)
Αφαίρεση άδειας οδήγησης για 10 ημέρες

Μη χρήση κράνους
350 ευρώ (από83)
Αφαίρεση άδειας οδήγησης για 10 ημέρες

Χρήση κινητού στη διάρκεια της οδήγησης
100 ευρώ (από33)
Αφαίρεση άδειας οδήγησης ως 30 ημέρες

Άσκοπη χρήση «μεγάλης» σκάλας φώτων
20-700 ευρώ (από 17-33)

Κίνηση στο αντίθετο ρεύμα
200 ευρώ (από 83)

Παραβίαση προτεραιότητας
200 ευρώ (από 83)

Στάθμευση σε χώρο για άτομα με ειδικές ανάγκες
151 ευρώ (από 61,5)

Δηλαδή: Αν φύγεις από το Βοτανικό σουρωμένος (1200), με αναμμένους προβολείς (700) και περάσεις αέρα - πατέρα τη διασταύρωση Κων/πόλεως - Ιεράς Οδού (3x700=2100+200), χωρίς να φοράς ζώνη ή κράνος (350) και μιλάς στο κινητό (100), παρκάρεις για τσιγάρα στο απέναντι περίπτερο (200), στη θέση για ΑΜΕΑ μπροστά στην τράπεζα (151) και σε σταματήσει μπάτσος, συμφέρει να... τον σκοτώσεις επιτόπου.
Η εξαγορά ποινής για ανθρωποκτονία είναι φθηνότερη …

The Queen - A Film By Stephen Frears

Η Αγγλική μοναρχία θέμα της νέας ταινίας του Stephen Frears. Μην αρχίσεις όμως ακόμα να χασμουριέσαι με το θέμα, φαίνεται καλή η ταινία!

Στο ρόλο της βασίλισας η Helen Mirren (καλά εγώ ακόμα την θυμάμαι από το 2010) την οποία έχουν κάνει ΟΛΟΙΔΙΑ. Εκτός από εμφάνιση, εγώ φαντάζομαι ότι η πραγματική βασίλισα έτσι πρέπει να μιλάει...

Ο James Cromwell (o Dr. Cochrane από το Star Trek First Contact, καλά μιλάμε σήμερα έχω πολλή (επ.) φαντασία!) παίζει τον Prince Philip τον Έλληνα σύζυγο, και πιστεύω ότι του μοιάζει πολύ.

Όλη η ιστορία εκτυλίσσεται γύρω από το θάνατο της Diana και όλου τον πανικό που ξεσήκωσε το '97, ιδιαίτερα το γεγονός ότι ένα τόσο μεγάλο σκάνδαλο άγγιζε την βρετανική βασιλική οικογένεια και την ηγεμονία της.

Εδώ όμως πρέπει να πω ότι όλα τα λεφτά είναι ο Michael Sheen, ο οποίος εμφανίζεται ΠΑΛΙ ως Tony Blair. Τελευταία φορά τον είδαμε ως Tony στο The Deal, μια καλή μίνι σειρά για την αγγλική τηλεόραση για το πως ανέβηκε το Labour Party στην εξουσία (σωθήκαμε :).

Ο τύπος πρέπει να έχει κάποιο κόλλιμα με την κατάκτηση της εξουσίας γενικά, γιατί έπαιζε και στα Underworld τον Lucian το βαμπίρ. Πάντως talk about typecasting, τον είδαν οι σκηνοθέτες στο The Deal και είπαν, να κάποιος που μοιάζει με τον Tony, έχει παίξει τον Tony, δεν τον παίρνουμε και εμείς να μας κάνει τον Tony;

...καμία φαντασία.

Όταν δω την ταινία θα ενημερώσω. Πάντως στη Βενετία έσκισε (γεια σου ρε Xilaren με τα conne σου!)

Π ΗΠΑ - Κ ΟΛΟ

Π ΗΠΑ

Κ ΟΛΟ

Αυτό είναι δωράκι για όλους τους ΠΟΝΤΙΚΑΡΕΟΥΣ και ΚΑΦΡΙΛΕΟΥΣ που κάνανε πορεία στην Αμερικάνικη πρεσβεία μετά την νίκη της Παρασκευής...

Π Ο Ν Τ Ι Κ Ι Α Α Α Α Α Α Α Α Α

In London this week (week 35)

Monday, Bermondsey.

TIME AND TALENTS
Obviously not my window :-)


Saturday, opposite Momo's

Στα κάρβουνα

Saturday. Regent Street.

People reclaiming their space.


Thursday, off Googe Street

LOST PEAGOOSE!
called Keith. Πως λέμε σκαντζορακούν;

Friday, off Googe Street

LOST PEAGOOSE
reward 10,000,000 eggs if found
(Θέλω να γνωρίσω αυτόν/ή που είχε αυτή την ιδέα και να γίνουμε φίλοι...)

España adentro

Αναμφισβήτητα σήμερα ήταν η ημέρα της Ισπανίας. Στο Λονδίνο τουλάχιστον. Για χάρη της το κέντρο του Λονδίνου είναι ψιλό-μπλοκαρισμένο, με τη Regent Street κλειστή για το Ισπανικό φεστιβάλ, γεμάτη με περίπτερα των διάφορων περιοχών.

Κατεβαίνοντας φουριόζα τη Regent για να φτάσω στη Haymarket, χωρίς να έχω πιει καφέ και speeding με το απόλυτα λάθος παπούτσι (όχι αυτό που ακριβώς είχα στο νου μου όταν σκεφτόμουν να προσθέσω κάποιο είδος πρωινής άσκησης στο πρόγραμμα) ρίχνω κλεφτές ματιές και βγάζω βιαστικά συμπεράσματα: το περίπτερο της Μενόρκα μεγαλύτερο από αυτό της Μαγιόρκα και της Ιμπίθα - μάλλον προσπαθούν να την ανεβάσουν τουριστικά. Ένα τεράστιο καζάνι - λές να φτιάξουν παέγια; Η αγαπημένη μου γωνιά της Ισπανίας (Asturias, Galicia) περιορισμένη σε κάτι περίπτερα 2x1 με την επονομασία Green Spain - talking about failure of imagination! τα οποία καπελώνονται επιπλέον από το τεράστιο περίπτερο της Μαδρίτης που εκείνη τη στιγμή έχει στο τέρμα μαδριλένια ποπ. - Τι να σου κάνουν οι αυτονομίες; Moncloa και άγιος ο θεός! Sidra πουθενά; Πρέπει να κόψω δρόμο οπότε στρίβω αριστερά, τα υπόλοιπα μετά, σίγουρα η Ισπανία είναι παρούσα σήμερα... μήπως είναι οιωνός;

Φτάνω στο Sports Café καθυστερημένη. Μετά από εκτενές συμβούλιο απεφασίσθη τελευταία στιγμή να κάνουμε αυτά που κοροιδεύουμε και να βρούμε κάποια pub να δούμε τον αγώνα (κανείς μας δε βλέπει ποδόσφαιρο, ή ο,τιδήποτε άλλο αρκετά σοβαρά ώστε να υποστηρίζει κάποια ομάδα). Βολευτήκαμε με το Sports Café που παραδόξως έχει μόνο instant coffee ο οποίος δεν πίνεται. Έχει όμως 120 οθόνες και είναι γεμάτο απο Μεσογειακό πληθυσμό.

Το παιχνίδι είναι frustrating. Το μόνο που καλυτερεύει την κατάσταση είναι η απουσία του Έλληνα σπόρτσκαστερ. Χθές είδαμε τον αγώνα με την Αμερική σε μαγνητοσκόπηση και παραλίγο να με πιάσει πονοκέφαλος. Is it me or is this guy absolutely ridiculous? Στο ημίχρονο παίζουμε ένα παιχνίδι με την Αλίθια και τον Νικ. όπου προσπαθούμε να μαντέψουμε αν αυτός που περνάει μπροστά μας κάθε φορά είναι Ισπανός ή Έλληνας. Εννιά στις δέκα φορές η ομοιότητα είναι βασανιστική. Ο Νικόλας προτείνει to put money on the table. Perhaps I should have taken him up on his offer. I am good at this and I’m short of some cash. Το βασανιστήριο τελειώνει. Ευτυχώς η ισπανική μας παρέα δεν ξέρει πού παν τα τέσσερα από μπάσκετ και είναι αγγλοαναθρεμμένη οπότε γλιτώνουμε το δούλεμα.

Γυρνάμε περπατώντας στο φεστιβάλ. Η μέρα είναι ζεστή και ο κόσμος κεφάτος. Μέσα σε μισή ώρα έχω καταφέρει να δω τυχαία τους μισούς από τους Ισπανούς που ξέρω στο Λονδίνο. Σταματάμε κάπου για ντεμέκ τάπας. Η Αλίθια παρατηρεί εύστοχα πως τα λεφτά που πληρώσαμε για 2 τάπας και 2 ποτά αντιστοιχούν σε ένα one-way ticket της Εasyjet για Ισπανία. Οι μυρωδιές, οι μποϊνας, οι μουσικές είναι όμορφες και φέρνουν αναμνήσεις αλλα συνειδητοποιώ πως, αν και την Ισπανία την αγαπώ βαθιά, δε μου λείπει πια. Δε με πιάνει η μελαγχολία που θα με έπιανε παλιά. Αυτή τη φορά είναι απλό. Η Ισπανία είναι εκεί, όπως και η Ελλάδα, something like a home country, όπου μπορείς να γυρίσεις ανα πάσα στιγμή. Τουλάχιστον τα εισητήρια για εκεί είναι φθηνότερα απ’ ότι για να πας Αθήνα. Ξάφνου όλο το φεστιβάλ μου φαίνεται ανούσιο, άχρηστο, ούτε καν για Άγγλους τουρίστες της Κόστα Μπράβα. Στέκοντας στην άκρη και τρώγοντας το μεταλλαγμένο chorizo χαζεύω τις βιτρίνες. Zara, δίπλα Mango, παραδίπλα Massimo Dutti. Spain has already conquered all.