• Ou Ming
  • Thursday, December 21, 2006

    Christmas Lights

    Κανονικά παρακάτω θα ακολουθούσε ένα πολύ έξυπνο και εξαιρετικά ενδιαφέρον (καλά, λέμε τώρα) ποστ για την προ-Χριστουγεννιάτικη περίοδο στο Λονδίνο. Ξέρετε, για όλα εκείνα τα πάρτυ της δουλειάς που οι μισοί γίνονται λιάδα, καταλήγουν σε μέρη που δε θα έπρεπε, με παντρεμένα άτομα που δε θα έπρεπε, τα απολογητικά hangover email της επόμενης μέρας, τα κουτσομπολιά που σύντομα γίνονται office myth κλπ κλπ. Επίσης για τα δώρα και για το πως δεν στα τυλίγουν πουθενά. Για τα Nativity plays και πως αυτά έχουν επηρεάσει τις γενιές των Βρετανών συγγραφέων (θα είχε και λίγο από κουλτούρα δηλαδής. Στο εντωμεταξύ βολευτείτε με αυτό). Για τα παγοδρόμια στο Natural History museum, στο Sommerset House και πολλά άλλα.

    Αλλά όπως συνήθως, ο χρόνος τρέχει, το κωλοαεροπλάνο αυτή τη φορά φεύγει από το κωλοLuton, και η έμπνευση χάθηκε κάπου στο 3ο ποτήρι mulled wine. Για αυτό σας στέλνω απλώς με πολλή αγάπη τις παρακάτω Christmas Lights photos. Τι Χριστούγεννα θα ήταν άλλωστε χωρίς μερικές ΦΩΤΟ από χριστουγεννιάτικα ΦΩΤΑΚΙΑ του ΦΩΤΟΣΠΑΘΟΥ (μπρρρ, κρυώσαμε με την έξυπνη alliteration!)

    happy holidays boys and girls!!!!




    Christmas Lights V

    Christmas Lights II

    Christmas Lights IV

    Christmas Lights I

    Monday, December 18, 2006

    Friends are here to help!

    In case this last book you bought for him doesn't work, check this out:



    20,000 idiots can't be wrong!

    Saturday, December 16, 2006

    People getting married

    for K&J :-)


    in our case, in exotic Norfolk



    Ceremony



    fellow photographer - fancier hat



    keen guest



    Reception - middle of nowhere



    asking for directions from people with the right car



    Ze car (obviously not ours!)



    The happy couple (and chocolate fountain - dimtk, for u!)



    Dinner - mispelt



    Ze band

    Kushner



    I never like to say what a play of mine means, or what it's about. I certainly don't write plays to make this or that point. I began Caroline guided by a sense of loss, both personal and political. If you spend time in the company of loss, in its dark woods, it may lead you to interesting places. I was brought to read about and remember a time when the political life of the American republic seemed charged with possibility, nuance, complexity, electric contradiction and the dawning of a politics of difference, a new kind of democratic pluralism. The courageous people of the African-American civil rights movement desired and fought for freedom and justice with such ardor that those mighty abstractions, impossibly remote yet essential to life, became immanent, grapsable, present in the world. Caroline is, in part, an homage to that hopeful time.

    Caroline or Change on National up to Jan 4th.

    Tuesday, December 12, 2006

    Don't believe in Fortune :)



    just believe in cookies!!!!

    Foamy, an über cynic, neurotic squirrel from New York is one of the favourite cartoons of this blog.


    Please visit Neurotically Yours for more Foamy animations :))

    Sunday, December 10, 2006

    The Bee's Knees






    and after demand:



    my new laptop, that is

    :-)))

    Saturday, December 09, 2006

    Guerilla Consumer

    για τον Μ.Hulot






    Santa's Ghetto right window.

    Friday, December 08, 2006

    Rien que des Mots

    ?



    Το γραφείο μου είναι στον 5ο όροφο. Χθες το πρωί, χωρίς να έχω πιει καφέ (δεν είχαμε γάλα στο σπίτι - το είχαν πιει όλο οι υδραυλικοί και μετά έβαλαν το άδειο μπουκάλι πάλι στο ψυγείο - black coffee is out of the question) μπήκα στο ασανσέρ για να ανέβω. Χαζεύοντας τις ίδιες επιγραφές που χαζεύω εδώ και ένα χρόνο στο ίδιο ασανσέρ σάστισα με μία που είχε τίτλο: What to do if the life gets stuck. Σοκαρίστηκα βαθιά από τον προσωπικό της τόνο μέχρι που ξαναδιάβασα προσεκτικά: What to do if the LIFT gets stuck. Ε, προφανώς! Όπως και να έχει, η πρώτη οδηγία ταιριάζει τέλεια και για τις δύο αναγνώσεις: Try not to panic! Η τελευταία οδηγία λιγότερο: Our aim is to get you out within ½ an hour. ½ ώρα;;; Μπα… πες 1 ½ χρόνο να είσαι μέσα. Ίσως και λίγο παραπάνω σε μερικές περιπτώσεις.


    Σήμερα το πρωί που είχα γάλα, αποφάσισα να κάνω μερικά τηλεφωνήματα στην Ελλάδα πριν έρθω στη δουλειά. Και τα 2 έχουν παρόμοιες επωδούς: «Άντε με το νέο έτος μήπως μας φτιάξει η διάθεση» (η μητέρα μου) / «Αισθάνομαι χάλια, ίσως να φταίει το 2006» (φιλικό πρόσωπο). Αν και καταλαβαίνω καλά πως τα δύο πρόσωπα έχουν τους λόγους τους για να μιλάνε έτσι, ξέρω πια πως όλα αυτά είναι λόγια. Και ευσεβείς πόθοι. Κάτι τέτοια σκεφτόμουν για το 2005 το οποίο έχω την εντύπωση πως τελικά μας πήδηξε (πάρντον μάι φρεντς). Βέβαια τι να περιμένει κανείς από μία χρονιά που το ξεκίνημα της, μετά από παραίνεση των γονιών μου («δε θέλουμε να κάνουμε πρωτοχρονιά στο νοσοκομείο, γύρνα σπίτι να κάνεις πρωτοχρονιά με τον αδερφό σου») και μία ατυχή σύμπραξη κινητών τηλεφώνων και κλειδιών, με βρήκε μόνη, να περιμένω, μπροστά στο σπίτι μου, κλεισμένη απέξω ("πολλοί συμβολισμοί" σκεφτόμουν όσο περίμενα στο κρύο). Τον δε αδερφό μου, να οδηγεί στην παραλιακή, κάπου μεταξύ Αμφιθέας και Ελληνικού. Τώρα βέβαια που το σκέφτομαι το 2005 ήταν μία καλή χρονιά για τον αδερφό μου. Αν το να παντρεύεσαι συγκαταλέγεται στα θετικά. :-)


    Το 2006 με βρήκε σε ένα νησί, σε ένα ζεστό σπίτι με πολύ καλούς φίλους – μ’ έναν από αυτούς μίλαγα σήμερα στο τηλ. Μάλλον δεν του έφερα και πολύ γούρι τελικά. Το 2006 ήταν για μένα σαφώς καλύτερο, με την αίσθηση του
    stuck λίγο να ξεφτίζει αλλά χωρίς να έχει φύγει εντελώς. Για το 2007 δεν προσδοκώ πολλά. Έχω πάψει να πιστεύω στους νέους χρόνους και κυρίως στα λόγια. Αν θα έπρεπε να κάνω ένα new year resolution αυτό θα ήταν: speak less, say more. Ακόμα, να πάψω να συσχετίζομαι με ανθρώπους που αφήνουν άδεια μπουκάλια στο ψυγείο μου (εξαιρούνται βεβαίως οι υδραυλικοί οι οποίοι δεν ήρθαν σήμερα και ανησυχώ. Ian, Martin, come back, you forgot to install the basin in the second loo!!!)


    Αν δεν καταφέρω κανένα από τα παραπάνω, υπόσχομαι στον εαυτό μου να αποκτήσω το τέλειο χαμόγελο / οδοντοστοιχία της Dalida! Και για να τα διατηρήσω θα τραγουδώ δυνατά:


    Caramels, bonbons et chocolats.
    Merci, pas pour moi.
    Mais tu peux bien les offrir à une autre.




    Wednesday, December 06, 2006

    From tranquilizers to plumbing...

    Αφιερωμένο στην Ο.

    Το παρακάτω είναι τέλειο για την Ο. γιατί συνδυάζει τα πάντα:
    α. τη δουλειά της (PR to Pharmaceuticals) και
    β. την οικιακή μας ζωή επί του παρόντος. Διαφήμιση για ηρεμιστικά χάπια.
    (Αν είχε και λίγο από Teddington θα ήταν σουπερ!!! :-ΡΡΡ)


    από τον Πρόβατο


    (σήμερα δεχόμεθα και ευχές παρεπιπτόντως)

    Monday, December 04, 2006

    Chess


    for Hege who always complains our posts are just greek to her!


    I never really liked chess. Perhaps that says something about my intellect; on the other hand, it might all be my brother’s fault. Him being 6 years my senior and the centre of my universe during my early years (up to adolescence, then the “war” began) he would make me play chess with him where I’d imperiously lose and then would be ridiculed about it. OK, on second thought, I might be exaggerating here but the point is that I’ve always felt an aversion to chess and deadening boredom at its sight. I also felt slightly ashamed to admit it. I was considered much too clever as a child so I had to like chess.


    The thought of chess came to me again about a month ago when I stumbled upon this article. There I learnt that in the southern Russian republic of Kalmykia (yes, I know, it didn’t ring any bells here either!), apparently the capital of chess (its president being also a long-standing president of the world chess's governing body, Fide), there was a new world chess champion after a long battle. This meant the end of a long divide in the chess world, “a 13-year schism between two factions of chess, each claiming to name the world's best player”. This schism was created when a new organisation, different from Fide but serving the same purpose, was set up in 1993 by rebellious Garry Kasparov; since then the two organisations have been at loggerheads. After a rapprochement in 2002, the two finally became one last October.


    I have long known about Kasparov’s temperamental and explosive personality and found out more when about a year and a half ago we attempted inviting him to an event organised by a small politics club I participate. He was spending some time in UK back then and there was word going around that he might be a candidate for Russia’s 2008 presidential elections. He was in London to push his agenda so the timing was perfect. We’ve been warned that he was… kind of… well, crazy and suffering from persecution mania (well, judging from what happened to Yushchenko, the Ukrainian president, perhaps he wasn’t that far off it) but nothing could have prepared us enough for the surreal experience of actually talking to his secretary. Needless to say, this was a fruitless endeavour.


    I started following the story of the final when I read this article. It read that half-way through their 12-game match, one of the players, Kramnik, forfeited one match in protest for being banned from using his private toilet! The ban was imposed after complaints of his rival that Kramnik was using the toilet much too often, even 50 times in a 6-hour game. Despite the gravity of the context, I found peculiar and awkwardly funny that serious, eminent players would fight over … a bog!


    I assiduously cut off these articles from the newspaper and passed them on to a friend who writes magnificently. Or at least I believe he does so. Earlier this summer, he asked me to buy him Bobbie Fischer Goes to War from London (the usual story: Amazon has not officially been invented for some Greeks residing in Greece :-P). He is currently considering writing on a Greek modern “hero” (I cannot divulge more; someone might actually steal his idea!). Since I don’t see him focusing too much on this project and given his interest in the Bobbie Fischer story, I decided to entice him with a by-project, a chess-centred one. It seemed to me that the aforementioned events could make a good basis for a nice story. Don’t you think? Even Kalmykia sounds like a name taken out of a fairy tale. Anyway, I’m still waiting to see what he will do. I will keep you posted.


    Sunday, December 03, 2006

    Better in Moscow than here







    With a name like Sergei you must be from somewhere like.... er, Norway.










    80s/Liverpool/unemployment/ cynic, romantic english birds/escaping the rat race.

    η πιο κατάλληλη ταινία μετά από δύο μέρες στην αγγλική επαρχία