still have head above water

από δευτέρα πάλι απλωτές

spiderman auf naxos

ε-σπίδερμαν, όπως στα ισπανικά

(ήτοι, εδώ ο κόσμος χάνεται και μερικοί ακόμα ασχολούνται με τις φωτογραφίες των διακοπών τους :-/)

summer kisses / sunburnt hands

Σήμερα στα Starbucks έπαιζε το 'Autumn Leaves' και σε θυμήθηκα. :)

είδα σε ένα μήνυμα το πρωί από κάποιον που δεν ξέρω προσωπικά και μου άρεσε. ίσως το πιο ωραίο πράγμα που άκουσα τις τελευταίες μέρες. δε ρώτησα αν επρόκειτο για την Cannonball version, θα ήταν τέλεια. χθες πάλι όταν μπήκα εγώ στο Starbucks της Regent Str., έπαιζε ένα σπάνιο κομμάτι της Nina Simone και μία αξιοπρεπής συλλογή της ήταν προς πώληση μπροστά από το ταμείο.

Το altermondialiste παρελθόν μου με κομπλάρει κάθε φορά που σκέφτομαι κάτι θετικό για τα Starsmucks αλλά, Paul McCartney εξαιρουμένου, μουσικώς αποτελούν μία παρηγοριά αποφεύγοντας συχνά το mainstream.

permanent feeling lately

μάνα μου, ματζουράνα μου

Κάθομαι σε μία από τις τετραπλές θέσεις του ΗΣΑΠ και χαζεύω τις άλλες 7 γυναίκες που τυχαίνει να κάθονται μαζί μου. Είναι η τελευταία μου μέρα στην Αθήνα και μου φαίνεται πως μέσα στο καλοκαίρι η πλειοψηφία των Ελληνίδων μανάδων μοιάζουν. Ελαφρώς ιδρωμένες, ηλιοκαμμένες, ίσως όχι τόσο από τα μπάνια αλλά από τις δουλειές, φοράνε σταυρουδάκι σε διάφορες παραλλαγές, σουτιέν με καλό κράτημα, ίσως Triumph, και τα μαλλιά τους θέλουν ένα φρεσκάρισμα μετά τις διακοπές. Δεν έχουν σπάσει ακόμα αν εξαιρέσεις μερικές γραμμές στο στέρνο και στο λαιμό. Στο τρένο κάθονται με τη φορά του τρένου γιατί ζαλίζονται (ήδη μία που κάθεται ανάποδα παραπονέθηκε στη φίλη της) και κρατάν πάνω από 2 τσάντες. Στο σπίτι φαντάζομαι πως πάντα τους ξεφεύγει λίγο το λάδι και το χέρι τους πιάνει σε ό,τι φυτέψουν, συνήθως 2-3 φυτά στην ίδια γλάστρα.

Απέναντι η μητέρα μου μου μιλάει. Κάθεται και εκείνη με τη φορά του τρένου επίτηδες. Δεν τη βλέπω συχνά μέσα στον χρόνο, υπάρχουν όμως τουλάχιστον 2 πράγματα που φοράει τα οποία δείχνουν τη δική μου επιρροή. Είναι σίγουρα η δική μου μάνα. Μου μιλάει, για κάτι παραπονιέται, πως δεν της έβαλαν κάρτα αλλαγής στο δώρο της Δ. Της τη δείχνω, είναι συραμμένη στην τσάντα.

Για τη μαμά μου γυρνάω απόψε κάπως βιαστικά. Σκέφτομαι πώς το πρόσφατο μου όνειρο χωράει και άλλη ερμηνεία και ίσως μαζί με το 747 πράγματι να έπεσε ο ουρανός στο σπίτι μου και το κεφάλι μου, κι εμένα και του αδερφού μου.

a morning in habitat

- do you need some help with that?
(ie. offering to help a guy carry 3 heavy baskets with habitat stuff to the till)

- uuhm yes, well no... i mean... unless you want to go home with me.
(a few nanoseconds later during which he blushes right up to his ears.) ... which is not meant as an offer.


we both start laughing.

you've got to love these brits

Μου φαίνεται πως κατάφερα να διατηρήσω το πάτερν του καλού ύπνου που δημιούργησα στην Ελλάδα, 8 ώρες χωρίς διακοπή. Προς το παρόν τουλάχιστον. Σήμερα ξύπνησα νωρίς με ανησυχία. Στο όνειρό μου ήμουν στο Φάληρο, σε μία άσχετη γειτονιά από την οποία περνούσα μικρή όταν γύρναγα από το σχολείο, και μπροστά μου χαμηλά στον ορίζοντα ένα 747 της Ολυμπιακής έπεφτε κατακόρυφα. Δεν υπήρχε ήχος στο όνειρο, μία βουβή ησυχία αλλά πάθαινα σοκ και μετά επιτάχυνα το βήμα μου για να φτάσω σπίτι και να σιγουρευτώ πως δεν έπεσε κοντά. Μέσα μου όμως ήξερα ότι έπεσε ακριβώς πάνω στο σπίτι μου και όχι στη θάλασσα. Στο δρόμο σε διάφορους κρατήρες μικρά Air Bus της BA, σαν αυτό που πάει καμιά φορά Βερολίνο, είχαν προσγειωθεί ανώμαλα, το ένα είχε ανοίξει τις φουσκωτές τσουλήθρες, στο άλλο παγιδευμένοι άνθρωποι κουνούσαν τα χέρια τους στα παράθυρα. Παραξενευόμουν που όλοι ήταν ζωντανοί.


δεν ξέρω από πού ήρθε αυτό το όνειρο. ίσως φταίει η Α. και ο φόβος της με τα αεροπλάνα που οξύνθηκε τόσο ώστε να πάει προχτές στο Βερολίνο με τρένο (τρένα), ίσως η βραδυνή Rioja, η μέρα ξεκίνησε περίεργα.

Σήμερα στο λεωφορείο ο κύριος με το μάλλινο κουστούμι και τον φαγωμένο, δερμάτινο χαρτοφύλακα, είναι σοβαρός και επιβλητικός, τα ρούχα του μυρίζουν ξεθυμασμένη βαπόνα. Ψάχνοντας που να κάτσει, ο αντίχειράς του πάει στη μύτη του, τη σκαλίζει ελαφρά, μετά μπαίνει στο στόμα του. Μία φορά και άλλη μία. Ο ίδιος κατεβαίνει μετά από λίγο στο Notting Hill.